İsrail: ABD’nin yaramaz çocuğu!..

Çocukluğumu anımsarım.

Ağabeyim yoktu; çünkü ailenin en büyük çocuğu bendim.

Amcam yoktu; dayım vardı, ama köydeydi.

Arkadaşlar arasında dalaşma olunca ya da bir büyük korkutunca bizi, arkadaşlarımın dilinden şunlar dökülürdü:

“Dayıma, söyleyeyim de gör!”

“Ağabeyime söyleyeyim de gör!”

Ben bunları hiç söyleyemedim; bir kez babama söyleyeyim, dedim.

Babam, bana çok kızdı.

Çocukluk işte, dayıya, ağabeye güvenmek!...

*****

Çocuklukta böyle de, devletlerarası ilişkiler de farklı mı sanki?

İşte, İsrail!

Boyu kısa, devleti toprak olarak küçük, ama gücü/ etkisi oldukça fazla!

Sesi desen, çok gür çıkıyor!

Aklına esti mi, kırıp geçiriyor!

Ali kıran, baş kesen sanki!...

Şımarık çocuk!

Dayısına güveniyor.

Dayısı, dayısının adamları hep onun arkasında. Üstelik, arkası, her zaman sıvazlanıyor. Arada sırada, kulağı çekilmiyor değil. Kulak çekilirken, göz kırpılıyor olmalı. Değişen bir şey olmuyor. Yine bildiğini okuyor. “Ne yaparsa haklıdır” mantığı sadece onun için geçerli. Bakmayın ona kafa tutmalara, sadece sesleri çıkar; kendin söyle kendin dinle misali.

Bizimle de ticari, askeri ilişkisi oldukça gelişmiş.

Anayasa Mahkemesi iptal etmeseydi, güney sınırlarımızdaki mayınlı araziyi 49 yıllığın bedelsiz işleyecekti.

Şu anamuhalefet var ya, anamuhalefet!...

Gitti Anayasa Mahkemesi’ne işleri bozdu.

*****

İsrail, Akdeniz’de uluslararası sularda korsanlığa çıktı!

Dayısı, ağababası kulağını çekti; olanlar hakkında bana bilgi ver, dedi.

E, nasıl bilgi verecek?

Ben haklıyım!

*****

İsrail, ABD’nin şımarık çocuğu!

ABD, İsrail’in ağababası, dayısı!

İsrail, sırtı yere gelmez küçük kahraman!

Hedef tahtasında “şımarık çocuk” mu olur, yoksa “dayı”sı mı?

Atışlara bakıyorum karavana!