İstanbul, git başımdan!

Bugün İstanbul'dan çıktım, sabah 8'de mikrodalga fırında ısıtılmış bayat poğaça ve daha demlenmemiş çay ile kahvaltı faslını sahilde bir pastanede kazasız belasız atlattım yalnız hafiften biraz kazıklandım o kadar.

Sabah 8 buçukta otobüse bindim ve uzaklaştım bu yorucu kalabalıktan, daha hostes bilet sormaya bile gelmeden o kadar rahatladım ki anlatamam, Bolu tarafına gittim. Yolculuk da yoruyor insanı ama kafanız dinleniyorç

Herkese ara sıra İstanbul'dan kaçmayı tavsiye ediyorum.

Kendinize geleceksiniz aslında bu şehirde siz olmadan da yaşandığını sanki size hiç ihtiyaç olmadığını düşüneceksiniz , işler siz olmadan da yürüyecek göreceksiniz. Ama eğer sevdiğiniz ve sizi sevdiğini bildiğiniz kimseler varsa eğer, beklendiğinizi bilerek farkında olmadan geri geleceksiniz megakente. Size ihtiyacı olduğunu hissetmek isteyerek , özlenildiğinizi hissetmek isteyeceksiniz belki.

Gittiğiniz yerde birilerinin yokluğunuzu farkedip sizi aramasını bekleyeceksiniz belki de tüm iletişim köprülerini yakıp telefonlarınızı da kapayacak tiryakisi olduğunuz birşeyi terketmenin verdiği güç duygusunu doya doya yaşamak isteyeceksiniz.

Bunlardan hangisi ya da hangisi değil bilmem ama her günkünden farklı duygular yaşayacağınızın garantisini verebilirim. Herkese acil yolculuklar diliyorum. Hadi kaçalım ..

Yani sonuç olarak diyorum ki hepiniz gidin buradan :) Arasıra gidin bari, hepimizin iyiliği adına...

Yaa bir kere olsun tenha göreyim şu kenti.

Duyarlı Kalın!