İstanbul gibisin

İstanbul gibiydin,
İstanbul gibisin
Mısır çarşısında mendilini açmış bir çocuk
Sultanahmet’te yaşlı bir kundura boyacısı
Ve belki de Rafet abinin kırık iskemlesinde meraklı gözlerle şapkalı takım elbiseli abileri izleyen köylü İsmail’in cebindeki son metelik
Beyoğlu et pazarında unutulmuş kurbanlık koyun gibi,
Biz gibi, İstanbul gibi
Tarabya’ya demirli seni bekleyen eski bir tekne gibi
Demini almış bir çay tadında
Sarı siyah bir bantla çevrilmiş, sonu gelmeyen bir yolda tökezleyen araç gibi…
ey yarr sevdana çarpmama ramak kaldı...

Mustafa AYAZ