İşte Kıbrıs... Sarışın Ada

Kendimden bahsedeyim mi?

Efendim her şeyden anlatayım. Bir kere her şeyden önce insanım. Ne Zeus gibi yıldırımları tutabilirim avuçlarımda ne de Pegasus gibi at nalları var ayaklarımda. İnsan kadar insanım. 

Peyniri ve domatesi çok severim. Türk kahvesine burada alıştım. Oza ya da Mehmet Efendi fark etmez, ne bulsam içerim. Hani içki de ucuz ya burada anavatanımıza göre rakıyı severim. Mezesiz içmem. Mezesiz rakı makyajsız hatuna benzer sevmem. Kadınlara gelirsek ben güzel kadınlardan değil sarışın ya da ateş kızılı saçlara sahip olan hatunlardan hoşlanırım. Ömrümü güzelleştireni değil tersine uzatanını severim. Koynuma usulca yatırıp saçlarını okşamayı kulağına özgürlüğe dair sloganlar fısıldamayı severim. Glapsides palajında yürüyüş yapmaya bayılırım. Bıraksalar palajda uyurum vallahi. Hoş bu aralar tasarruf yapıyorum. İçmesem en iyisi! 

Camii hocası bile vallahi bana inat veriyor şu vaazları, Cuma günü. Ha sağlığımızı düşünüyor sayın imam orası ayrı. Pederi, rahibi, imamı, hahamı ben din adamlarını çok severim. Din adamı dediğin insanın içinde kötülük olmaz. Öyle taraf tutmazlar pahalı ceketlerin içinden politikacılar gibi. Bu yüzden severim din adamlarını, sohbetlerini kaçırmam. 

Geri dönelim sıcak Glapsides plajına. Ah işte Kıbrıs... Benim ikinci memleketim, ilk sokak eylemim, felsefem, mitolojiye girişim, Fransızcayı, Rusçayı öğrenişim, çevirmenlik mesleğine atıldığım, seviştiğim, şiirler yazdığım, kahveye başladığım, emekçi ve işçi olduğum, evlerin İsveç tipi, yolların ise Afganistanı aratmadığı, antik şehirlerin, terk edilmiş köylerin, esmer insanların, sarışın adası! 


Emre Erden 

İşte Kıbrıs (2014) 31.05.2014