İşte memleket

Bizim birader az ve mısra mısra noktalama işaretlerine inene kadar da dikkatli ve net konuşur. Ona göre konuşmak yorgunluktur ama konuştuğunda da hedefi onikiden tutturur.

Küçüklüğünde de tembelliğinden armut ağacına tırmanmaz çakıl taşıyla olgunlaşmış armutları hedefleyerek yere düşürürdü.

Sezi ve öngörüsü çok güçlüdür.

Geçenlerde memleket meselelerinden konuşurken "umarım bundan sonra siyasiler insafa gelir, vicdanlarını sorgular da toplum rahat bir nefes alır" dediğimde;

- Siyasilerde insaf vicdan aramak yanlış. Ne gezer onlarda vicdan ve insaf!? Toplumdaki çoğunluğun sesine baksana. Adam yetmiş sene yeğeniyle beraber dirsek dirseke ticari ortaklık sürdürüyor, yeğeni sayesinde ticari hacimler büyüdükçe büyüyor ve yetmiş seneden sonra yeğenini yok sayıyor. Hangi insafa hangi vicdana sığdırılabilir bu durum? Siyasilerde de durum aynıdır. 10 yıl beraber siyaset yaparlar, on yıl sonra bir bakmışsın bir birini tanımazlar yok sayarlar. Dünyada iki türlü insan vardır; birincisi vicdanlı ikincisi vicdansız insanlar! 

*

Ben her ekonomik krizlerde insanların daha fazla kendilerini sorgulayarak bencillikten uzak vicdani duyguları öne çıkararak toplumun daha yaşanılır hale geleceğine inanırdım ama üç ekonomik krizde de maalesef değişen bir şey olmadığını gördük.

15 Temmuz darbe girişimi sonrasında da benzer şeyler düşünmüştüm özellikle "Yenikapı ruhu" diye adlandırılan o görkemli buluşma sonrasında ama görülüyor ki henüz garp cephesinde değişen bir şey yok!

Umarız en kısa zamanda ülke geleceğine dair güzel şeyler gelişir ve toplumdaki gerginlikler belirsizlikler ve tedirginlikler sona erer.

Artık tiyatro istemiyoruz..