İtirazım var

Bu sabah da umutla uyandım,  

En güzel kıyafetimi kuşandım. 

Bir de kırmızı rujumu sürüp,  

Kendimi dışarı attım. 

Geliyordum işte seni görmeye,  

Bugünü de senle geçirmeye. 

Her ne kadar benim olmasan da 

Seni gözlerimle sevmeye. 

Açıldı kapı girdin içeri sen,  

Heyecanla sana baktım ben. 

Gözlerin bir başka bakıyordu,  

Belli ki kalbin yeni bir aşka atılıyordu. 

Oldu mu şimdi bu hadi gel beni yak,  

Kalbimi de al kor ateşlere at. 

Başkası da neymiş söyle,  

Burada ben duruyorken. 

İnan bana o sevemez seni benim kadar. 

Bakamaz ki sana benim gibi. 

Anlayamaz gözlerinin derinini. 

Ben ne yaparım şimdi söyle? 

Nasıl alışırım bu duruma böyle? 

Seni başkasına bırakmak da neymiş? 

Ne olur bunu benden isteme. 

Tamam artık itiraf ediyorum; 

Seni çok ama çok seviyorum. 

Bırak onu hadi gitsin yoluna,  

Ben yıllardır burada seni bekliyorum. 

Söz asla üzmem seni,  

Ölene kadar da bırakmam. 

Hem öyle diğer kızlar gibi,  

İlle düğün diye de tutturmam. 

Ben bir gülüşüne muhtaçmışcasına,  

Karşılıksız sevdim seni. 

Her gece bıkmadan dua ettim,  

Tanrım kavuştursun diye seni bana...