Japonya 'da her şeye rağmen yaşam devam ediyor.

Geçen cumartesi gecesi sayın Gülname Hanım'ın daveti üzerne TRT İstanbul radyosunda konuk oldum bir süre. Bildiğim kadarı ile aktardım burada olup biteni. Nükleer santralın yarattğı sorun nedeniyle yurda dönüp dönmeyeğimi sordu programı sunan görevli. Nükleer sanralın olduğu yere yakın bölgede yaşıyan Türklerin yurda dönmesi için büyükelçiliğin duyurusu ınternet aracılığı ile bizlere de ulaştı . Burada gezi amaçlı bulunsaydım kuşkusuz dönerdim . Ama burası benim ailemi kurduğum ikinci vatanım. Yirmi yıldan uzun süre ekmeğini yiyorum , havasını soluyorum. BİR SÜRE DÖNSEM BİLE O SÜRE NE KADAR OLACAK ? Kardeşlerim, güzel dostlarım kapımız açık deyip beni ve ailemi kabul edeceklerini söylüyorlar ama dönmem olanaksız. Yaşadığım şehir OSAKA o bölgenin insanları için afet evlerinin kapısını açtı. 

Yıllar önce KOBE civarında büyük bir deprem yaşamıştık. Deprem bölgesinden uzakta olmamıza rağmen evimizin duvarlarlarında çatlama olmuştu 5000 den fazla kişinin öldüğü depremde. Şimdilik ikisini de ucuz atlattık ama yaşadığımız yer kırık fay hattı üzernde ve her an 8 şiddetinde deprem olabilir deniyor. BURADA OLACAĞIM CANIM SAĞOLDUKÇA ... sonrasında da . 

Radyo programı bittkten hemen sonra reaktöredeki yangına su püskürten, bizler için canı pahasına reaktörün hemen yakınında çalışan kurtarma görevlileri TV de basına açıklama yaptılar. Yarı ağlamaklı, göz yaşlı gözleri yorgunluktan kapanan güzel insanlar. HEPSİNİN AİLESİ VAR .... Hala çalışanlar var orada. YAŞAMIMIZI O İNSANLARA BORÇLUYUZ. Kendi canları pahasına ailerini yalnız bırakma pahasına oradalar. O İNSANLARA MİNNET BOÇLUYUZ. Şimdiye dek 80-90 bin ton deniz suyu püskürtüldü reaktörleri soğutmak için. Tehlike bir ölçüde azaldı ama radrasyonun etkisi hala var. Yöre illerde sebze ve süt ürünlerinde radrasyon oranı yüksek . Yaşamını tarım ve hayvancılılkla sürdüren insanlar zor durumda . Japonya yiyecek ve bir çok konuda yurt dışına bağımlı olacak gibi uzun süre. 

Tüm olumsuzluklara rağmen yüreğimizi aydılatan haber yok değil... Maddi yardım için sanatcısında sporcusuna ilkokul öğrencisinden yaşlısına kadar insanlar tüm gücü ile faaliyetlerini sürdürüyorlar. Tsunami de sürüklenen bir evin ikinci katında yaşıyan nine ve torunu on gün sonra canlı olarak bulundular. O yörede bebekler doğmağa devam ediyor . 

Hava koşulları kış gibi. Sığınaklarda yaşayan insanlara yardım ulaştırılmaya çalısılıyor. Akaryakıt sıkıntısı en büyük sorun şimdilerde. Ama insanlar her şeye rağmen umut içinde bekliyorlar büyük bir sabırla. Kendi yakınlarından haber alan insanların gülen yüzleri yüreğimizi aydınlatırken, okyanusa yüzünü çevirip ANNE ANNE diye ağlayan küçük kız çocuğunun görüntüsü yüreklerimizi burkuyor. 

Zor günler var önümüzde. AMA ÜSTESİNDEN GELİNECEK. İnanıyorum. Dünyanın diğer ülkerinde bir türlü anlam veremediğim savaşlar sürüyor. 

Bu tür afetlerin evlerden ırak olması dileğyle sağlıcakla kalın ve lütfen reaktörde bizim için çalışan insanlar için dualarınızı eksik etmeyin. 

SAYGILARIMLA