Kaderi eğiren gerilim

Öz ruhumuzdaki gerilim kaderi eğirendir. Kader kabz eden olduğu için onu değiştirmek de zordur. Gerilimin kaderi eğirmesini nasıl fark edeceğiz. Dört dörtlük fark edemeyiz. Fark etsek onu kullanmayı da öğreniriz. Burada çelişki şöyle. Zincirleme bizi içine çeker.

 

Örnek verecek olursak bir planımız var. Bir yere gideceğiz. O an televizyonda güzel bir film var. Başlamasına az kaldı. Filmin başına bakıp gideceğiz. Ve baktık. Ama film bizim için daha cazip. Baştan sona izliyoruz. Planımız ise suya düştü. İşte hesapta olmayan bir şey. Ve öz ruhumuzdaki gerilim önce bize televizyonu telkin ediyor. Ardından planımızın cazibesini düşürüyor. Bu etkinin şüphesiz bir bağlantı noktası vardır. İşte o bağlantı noktası bir yolunu bulmuş ve bizim kaderimize hükmetmiş.

 

Eğer biz fiillerin ilk başını ararsak bir noktaya sonsuza kadar gitmek zorunda kalırız. Yani bağlantı noktası ruhumuzdaki ufak bir boşluğu bile hemen değerlendirebiliyor. Ve bağlantı noktası bize hükmedebiliyor. Ve hüküm kabz edici olarak karşımıza çıkıyor. Yani kader bağlantı noktasını kullanarak kendi isteğini bizim isteğimizmiş gibi bize sunuyor. Çünkü öz ruhumuzun manevra yeteneği yok. O sadece kutsal bir ışık zerreciği.

 

Biz taşıyıcı ruhumuzdan ve bedenimizden çıktığımız an öz ruhumuzdaki eğirmeler bir işe yaramıyor. Eğirmelere potansiyel kazandıran bedenimizdir. Ufak bir deney. Her zaman aynı olan manevralarımızı bir anlık değiştirelim Görülecektir ki kader denen kabz ediciyi biz kabz etmişiz. Ve fiillerin sonunu azda olsa görünür olmuş. İşte kaderi biz kabz ettiğimiz an kaderimizin efendisi oluruz. Bu tıpkı geleceği görmek gibi. Ama burada kaderi tahminin bilimi olan olasılığı cezbe anında kullanabilmek söz konusu. Çünkü biz ancak bir anlık kadere hükmedebiliyoruz. Potansiyelimiz kaderi fark ettiğimiz an ve onu çözdüğümüz an artacak.

 

Tuna M. Yaşar