Kadınlar olmasa erkekler yalnız yaşayabilirler ama erkekler olmasa kadınlar yalnız yaşayamazlar

Bu bir iddia, doğru da olabilir, yanlış da; ama eminim ki siz bu iddianın doğru ya da yanlış olup olmadığını bir yana bırakıp söyleyenin bu iddiayı neye dayandırdığını merak ediyorsunuz.

Gerekçe bulmak kolay değil; her şey her iki cins için de söz konusu. İddia sahibi iddiada bulunurken acaba neyi baz aldı?

Erkek nesli yaratılmamış olsaydı acaba kadınlar ne yapardı? Hâşâ çoğu kimsede Tanrı’nın da sanki erkek olduğu algısı var ya kadınlara göre yeryüzünün tanrısı da sanki erkekler. Bir kocanın karısından ayrılacağını söylemesi üzerine kadının düştüğü duruma şahit oldum ve evli çoğu kadınların da maalesef böyle olduğunu biliyorum.

Düşünün, erkek ayrılırsa karısını terk etmiş oluyor, kadınsa boşanmış. Evli kadınların çoğu kocam beni bırakırsa ben nerelerde kalırım endişesi içinde. Bu durum içinde bulundukları şartlarla ilgili gibi görünüyor. Yani işleri yok nasıl geçinecekler. Kadın başlarına nerede kalacaklar. Sonra çocukları var. Bunlar doğru ama sanki bilmediğimiz başka bir neden daha var;  kadın yalnız başına (erkeksiz) yaşayamaz gibi geliyor bana. Yalnız yaşayan dul kadınlar örnek gösterilecek belki ama onların da kocalarının hatıraları ya da duvarda asılı resimleri yetiyor demek ki.

Yani bir erkeğin istekli olduğunu, dahası birinin sevgisine ilgisine ihtiyacı olduğunu pek düşünmüyorum. İhtiyacı vardır da kadınlar gibi olmazsa olmaz değildir. Erkek boş kibrit kabı çevirerek bile yaşar. Erkeğin sadece âşık olduğu ya da yattığı kadına ihtiyacı vardır. Bunların dışındaki kadınlar olmasa da olur.

Kadın için ise âşık da olmasa yatmasa da erkek onun dünyasında bir şekilde olmalıdır. Erkek dağ başında yaşayabilir, kadın yaşayamaz. Korktuğu için değil, erkeklerden daha cesur bir sürü kadın var, ne bileyim işte kadın için hayatın içinde erkek mutlaka olmalıdır.

Bu konuyu psikologların derinlemesine araştırmaları lazım. Bildiğimiz bütün nedenlerin dışında kadınların erkeklerin varlığını istemelerinin bilmediğimiz bir nedeni var. Erkek öldüğü zaman kadın evimin direği yıkıldı der ve biz işte kocalık yaptığı, evi geçindirdiği, güven verdiği falan nedenlerle böyle söylediğini sanırız. Hepsi doğrudur ama sanki çözemediğimiz gizli bir neden daha vardır.

Erkekler dünyadan ve insani değerlerden habersizdir. Kendini yaşamın içinde kadınla birlikte düşünmez, bunu şart görmez. Yuvayı dişi kuş yapar sözünü de doğrulayan şekilde kadın hayatın formatının kadın erkek şeklinde olduğuna(olması gerektiğine) inanır. Bunun yansımaları zaten görünür, evcimendir, aileye bağlıdır, çocuklarını sakınır…

Burada önemli bir ayrıntı sezer gibiyiz. Yoksa aslında evrenin (hayatın, fıtratın) yapı taşı, cevheri, kuruluş ana maddesi kadın mıydı? Ama öbür taraftan kutsal kitaplar önce erkeğin yaratıldığını söylüyor. Fakat bizlerde oluşan algı önce ve asıl olarak (kadın tarla) kadın varmış, erkek sonradan gelmiş gibi… Üstelik yerine yurduna alışamamış(hayata ve dünyaya yabancılık) her an gitmek istermiş gibi…

Tabii ki şimdi yazımızda tuhaf bir çelişki oluştu; kadınlar asılsa, erkekler yokken onlar vardıysa erkekler olmadan niye yaşayamasınlar ki. Kadın nesli var oluşun aslıdır ama yüzyılların (yaratılış çağları) tecrübeleriyle tohumsuz tarlanın anlamsızlığını öğrenmişler ve erkek neslinin vazgeçilmezliğini kavramışlardır. Erkekler için bir şey fark etmiyor. Bu âleme sonradan geldiler, emanet geldiler, geldiklerinde kadınlar yoktu, gidecekleri zaman da olmasınlar… Konuyu kutsal kitaba bağlayanlar yazımızdaki savları kabul etmeyeceklerdir ama realite beni doğruluyor. Erkeğin kimseye ihtiyacı olmadan yaşayabileceği (istisnalar dikkate alınmıyor, yani genel olarak) gerçeği bence sadece güçlü olmasından kaynaklanmıyor. Erkek kadına sonradan misafir oldu ve misafirler de arkalarına bakmadan gidebilirler.