Kalabalık inceldik

Rüzgârın görünmeyen dişleri yırtar

Düş emziren göğü

İkiyüzlü havaların tırnak izlerinde

Sesimizin karanfil kokusu ezik

Demirden hırs bilerken kıtalar

Yaşlanmıyor gözyaşı

İki büklüm anılardan kopan

Ne çok yalnızlığız

Kırdılar

Ceplerinde kıyıcı kin taşıyan adamlar

Yara bere içinde dünya

Sevincin harflerini çaldılar

Yüzüne gözüne bulaştı insanın insan

Gök yüzüm

Yer yüzüm

İnsan yüzüm

Sar bizi sarmala yüzyazım. Yıkayalım

Elini yüzünü toprağın inatçı sevgiyle

Günah çıkaran aynalarda ağartalım acıları

Her gün yeniden doğumdur

Dünü uğurlayan

Yaralı sözcüklerimizi

Kuşların kanatlarına bırak aşk

2008-İzmir