Kalabalıklar içinde yalnız kalmak

Etrafımızdaki insanlarla bir şeyleri paylaşabilmek, onlara güvenmek, onları anlamaya çalışmak onların görüş ve önerilerinden faydalanmak, onların eleştirilerini kabullenmek hayatın içinde olmaktır. Bilgelik ve akılcılıktır. Yaşamaktır.

Yalnız kalmak, tek başına olmak, bir şeyleri paylaşacak hiç kimsenin olmaması zordur.
Ama bu durumdan daha da zor olan insan kitleleri içinde hareket ederken, o insanların arasında tanıdıklar dahi olsa onlarla olan paylaşımının selamlaşmadan öteye gidemediği seni kimsenin dinlemediği, anlattıklarını kimsenin anlamadığı durumlardır. İşte o zaman daha da yalnızsın demektir. İnsanoğlunun o kalabalıklar içinde mahkum olduğu statüdür kalabalıklar içinde yalnız kalmak.

Kalabalıklar içinde yalnızlıktır kendi kendimize yabancılaşmak. İçinde bulunduğumuz toplumda olanlara duyarsız kalmak, toplumun değerlerini önemsememek, eleştirileri kabul etmemek ve özgüven eksikliği.

Kalabalıklar içinde yalnızlıktır kendimizle barışık olmadan hayatı üzgün yaşamak. Kendimize saygıyı esirgemek, önem ve değerimizin farkında olmamak. Kıskançlık, taklitçi, aşırı rekabetçi ve yıkıcı tavırlar.

Kalabalıklar içinde yalnızlıktır etrafımızdakilere güvenmemek. İletişim kurmadan kaçınmak, açılamamak, bağlanamamak, derin ve sağlıklı ilişkiler kurmaktan farkında olmadan uzak durmak. Yalnızlık ve çaresizlik denizinde çırpınmak.

Kalabalıklar içinde yalnızlıktır kararsızlık şüphe, endişe ve ıstırap içinde kıvranmak. Sorunların, endişelerin ve çatışmaların çığ gibi büyümesine seyirci kalmak.

Sende kalabalıkların içinde yapayalnızsın; Bir anlık ya da saatlerce ya da hergün. Kaybolmuşluğunu, yenilmişliğini , hayata küsmüşlüğünü içinden koparamadığın sürece. Hayatından huzuru, mutluluğu, barışı, dengeyi, güveni ve sağlığı uzaklaştırdığın sürece.