Kalan

Bir kalan olarak yolda olanları izliyorsun.

Bu iki baba, babalar, Kuzey sertliğini yüklenmşler çocukları eziyorlar. Dikkatli bakarsan onlara, aslında çocukların ERKEK olmaları adına....Önce insan değil mi, önce insan! Orası öyle, ama coğrafya işte, yaşananlar, oralardan kalanlar ve gerçek!

Kuzey'in iki ayrı dünyasında, iki ayrı araba; nereye gidiyorlar, amaçları ne?

Savaş hep var biliyorsun. Birileri hep ölüyor, farkındayım. Ölenler gömülür. Neticesinde toprak, ha oranın toprağı, ha buranın, öldükten sonra...O iş öyle değil, kalanlar var, kalanların hayatı, anlamı. O kadar basit değil!  Değil! 

Bir kalan olarak, kaldığın yerden atlayabilirsen suya!

Korku hep vardı. Korkuyor musun? Ben hep korktum. Bir atlasan....Atlayamam ama....Baban elinden tutsa, annen ve kardeşin, o zaman, o zaman da mı atlayamazsın? Böyle bir şey olmayacak! Onlar suya atladılar mı, o kuleden? Biri hariç evet. Ve o biri finali getirdi.

Bir kalan, kaldığı yerde neye dönüşür?

Hayatta kalan oğullar baba oldular, kızdıkları babalarının aynısı. Biraz daha yol alınca hayatta, tam baba olacaklar. Bana yine Kuzey hayatı deme, doğası, soğuk, kar ve...Kadınlar nerede, onları NET göremiyorum?

Kadınlar da senin gibi kalanlara dahildir.

Bir kalan olarak yolda olanlarla ilgili ne anladın, sana ne kaldı? Sonu ne olursa olsun yaşadım demek için yolda olmanın şart olduğunu anladım. Bana, hüzün kaldı, batan kayık, susan baba. Ya sana?

Bana sorular kaldı, ama cevabının peşinde koşacağım sorular değil, yaşadıkça artacak sorular; ben o soruları sevdim, sorunlu ama anlamlı dünyaları.

Not: Eve Yolculuk ve Dönüş filmlerinden yola çıkılarak yazılmıştır.

Ş.Y.