- Kategori
- Şiir
kaldım bir başıma...

“yemin etme tutamazsın” diyor kıraç,
kim bilir;
belki bilmeden söz vermişimdir!
kırmızı yanıyor trafik lambaları; kafa bi milyon…
kırmızı ışıkta bekliyoruz;
solum boş , yok, sağıma bakıyorum birlikte bekliyoruz
jeep’ine kurulmuş,
tanıdık…
***
yemin etmiyor, “bu yolların sonu hasrete çıkar” dese de kıraç,
duymuyor ki;
anlamaz, ne diyeyim sevdadan yana…
bakıyor öylesine, tutamadığı sözlerin diyetine tutsak!
***
-Of, offff, keçi sakalı bıraktım bu yaz…
sonra derleyip topladım biraz kendimi, entel oldum;
kim gördüyse yakıştırdı,’çok yakışmış’ dedi.
ne yalan söyleyeyim-
***
o, kırmızı ışıkta bana bakıyor.
kıraç söylüyor “ne yaptımsa sana dinletemedim”…
“çok uğraştım sana dinletemedim” diye…
o, dinliyor!
benim kafa bi milyon,sarhoşum…
…
kırmızı ışık yanıyor..
indi koltuğundan, açtı kapıyı
“sen” dedi”
“beni hatırlıyor musun”?
dedim ki “anımsamaz olur muyum” ,değişmemişsin hiç!
“sen” dedi...
“beni boş ver” dedim,” senden ne haber”…
“karıştırma” dedi.
-şimdi eski defterleri karıştırmanın kime ne yararı var ki-
…
kıraç söylüyor, zamansız yandı sarı ışık; “ne kadrin bilinir ne sözün geçer”
“bin kere gelsen şu yalan dünyaya”…
Offf ki, offf!
gözlerim tutuklu,
doğmayan şafağı bekler gibi, eğdim başımı öne:
sustum,
derken yeşil
o, gitti…
***
-kabuk bağlamış yaraları kanatmanın kime ne yararı var
kanatma ne olur hasrete çıkan yollardan bıktım artık
gidiyorum, gidiyorum işte elimden bir şey gelmiyor-
hoşça kal…
hoşça kal..
yemin etme diyor kıraç “bu yolların sonu hasrete çıkar”
kaldım bir başıma,
sol yanım boş…