Kalp tersten plak diye okunurmuş

Biliyor musun canım? Kalp, tersten plak diye okunurmuş. Ben de bunu, Ahmet Batman'ın Soğuk Kahve kitabından öğrendim. Küçücük bir tespit, bak şimdi bana neler düşündürdü:

Demek ondanmış insanın durup durup sevgili adını sayıklaması... O yüzdenmiş unutulmaz aşkların kabimizde iz bırakışı... Plaklar şarkıları, kalpler duyguları kaydeder ebedi... Kalbin de, plağın da kırığı zor yapıştırılır. Yapışsa da, silinmez bir iz kalır yüreğinde...

Eskiden, sevdiklerinin sesini, konuşmalarını plaklara kaydederdi insanlar... Sonra teyplerle kasetler bu işi devam ettirdi. Telesekreterli telefon, Video, bilgisayar, cep telefonları, kameralar, görüntülü telefonlar yaygınlaşınca; binbir çeşiti çıktı ses arşivlemenin, görüntü saklamanın ... Ama bunların hiçbiri, plaklar kadar nostaljik ve romantik değil... Sanki onlar daha bi duygusaldı...

Kalp, tersten plak diye okunurmuş. Yüreğin de iki yüzlüdür plaklar gibi... Önünde başka, arkasında başka şeylerin söylendiği... Bir-iki kez dinlediğinde, iki tarafında da ne olduğunu anlarsın kasedin... Ya kalp öyle mi? Attığı sürece değişir içinde tuttukları... Aslında ne dediğini, ancak sahibi bilir kalbin...

Kalp, tersten plak diye okunurmuş. Olsun varsın. Bize onun bir sözü yeter. Tersine düzüne dileyen bakabilir. Sonunda bildiği kadardır insan... Evrende yüreği kadar yer tutar.

İster kalbine, ister cümlelerine bak karşındakinin.. Doğruysa olan, iki yanı da rahatça konuşur kalbin... Yanlışsa, bir yanı hep kırgın kalır. Tıpkı kırık plaklar gibi... Ne dediğini her zaman tam olarak anlayamazsın.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.