Kandırdın beni Maupassant; ya Pierre?..

Jean, seninle giriş yapmak istemezdim, ama, senin yerinde biz de olsaydık, yani Pierre ve ben, pek senden farklı da davranmazdık hani; insanız değil mi; parayı görünce dağılıyoruz.

PARA bize NET ayna tutuyor; kimiz çıplak ortaya çıkıyor.

Tabii Pierre'i ilk yıkan paraysa, ikincisi onca İHANET!..Boşuna uğraşmayalım, kimse kimsenin yerine geçip de onun gibi düşünemez; YALAN! Sen şimdi onun o zamanlarda neler yaşadığını nasıl bilebilirsin Pierre!...

Gizlememeliydi....

Belki herkes O gerçeği biliyordu; ama sustu açıkta, gizlide vıdı vıdı....Sen dayanamadın Pierre, içinde, kendinde yedin bitirdin düşlerini. Öyleyse durma, açıl denizlere!...

Maupassant, izninle sormak istiyorum; Pierre sevildi mi? Madam, size mutluluklar dileriz, lakin hayat, suda başladı, suda bitecek, bilesiniz istedim; hani Pierre, hani gözler, hani o sözler....

İçime girdin Pierre, ben oldun; içine girdim Pierre sen oldum.

Şimdi birlikte orada ve burada bir mücadelenin içinde.....Fakat Maupassant seni rahat bırakmıyor, hep elinde kalmanı istiyor, ben bir yere kadar.....Eeee, ayrılık zilleri ya da çanları çalıyor ve biz ve siz ve onlar, anla işte bunlar şunlar; YENİLdik!

1. Not: Çok kendinden baktın be Pierre olup bitenlere; sen başka gözleri unuttun, onun için, ondan şimdi uzak sulardasın.

2. Not:

Anlayışlı yaklaşmak,

o anlayışta yaşayıp yaşlanmak varken Pierre,

saldırdın önce kendine,

sonra en yakınındakilere;

kaybettin önce kendini,

sonra  da onları;

bir elinde su kaldı,

git git git su;

ah Pierre, nereye kadar

böyle yaşamak,

her an YAŞlı.

Ş.Y