Kanlı bir balta ve kanlı kalemler...

Öyküyü bilmeyen yoktur. Benim posta kutuma son iki senede en az beş kez geldiğine göre, bir kez de olsa bütün posta kutularına uğramış olmalı. Ben yine de kısaca özetleyeyim.

Orman kenarında bir evde yaşayan köylü kadın hamile iken kocası ölünce; ormanda yaralı olarak bulduğu bir gelinciği tedavi eder, iyileşen gelincik kadının yanından ayrılmaz, her ne kadar evcil bir hayvan olmasa da uysallaşmış ve bir anlamda da o yalnız kadına arkadaş olur. Bebek doğduktan sonra evde üçlü bir yaşam başlamıştır artık. Anne, bebek ve gelincik...

Kadın tek başına bütün güçlüklerle başa çıkmak ve bebeğine bakmak zorundadır. Bir gün odun kesmek için ormana gider ve bebekle gelinciği her zamanki gibi evde yalnız bırakır. Odunları kesip eve döndüğünde kapının önünde ağzı kanlı gelinciği görür ve hayvanın vahşi doğasına yenilerek bebeği yediği düşüncesiyle elindeki baltayla oracıkta öldürür gelinciği.

O anda içerinden bebeğin ağlama sesini duyar ve koşarak içeriye girdiğinde bebeğin beşiğinin yanında, gelinciğin parçaladığı yılanı görür... Ve elinde kanlı baltayla kala kalır.

Eee, ne olmuş yani? Medyada bir “belge” fırtınasıdır ortalığı toza bulayıp tüm hızıyla sürmekte iken nereden çıktı, daha doğrusu nereden aklıma düştü bu öykü? Şuradan ki; öyküdeki kadının aslını astarını öğrenmeden gelinciği infaz etmesi ve bebeği gördüğünde elinde kanlı bir balta ile donup kaldığı manzarayı düşlediğimde, ellerinde kanlı kalemleriyle medyadaki bazı medyatörlerin görüntüsü gelip oturuveriyor manzaranın orta yerine.

Kime ait olduğu, kimin hazırladığı henüz belli olmadan, aslını astarını öğrenmeden “TSK’nin belgesi!” çığlıklarıyla köşelerinde balta gibi kullandıkları kanlı kalemleriyle her gün her dakika Genelkurmay’a saldıran F tipi solcu, F tipi demokrat, F tipi aydın, F tipi gazeteci ve F tipi mürit tayfasını öyküdeki kadından ayıran farkı yazmazsam, o düşsel kadına haksızlık etmiş olurum.

O kadıncağız gelincik bebeğini yedi korkusu ve çılgınlığıyla bir iki saniyelik bir süreçte kaldırıp indirdi baltasını gelinciğin kafasına, yani bir an olsun düşünmeye vakit bulamadan. Bizim F tipi medya tayfası ise kaç gündür durup düşünerek, olayı serinkanlı ve nesnel bir yaklaşımla ele alarak değerlendirme ve belgenin gerçekten TSK’ne ait olup olmadığını öğrenmek için soruşturma sonucunu bekleme olanağı olduğu halde hala kanlı kalemlerini birer kılıç gibi kullanarak ve naralar atarak TSK’ne saplamaktalar...

İşte ellerindeki kanlı kalemleriyle bu tayfadır yukarıdaki kısa öyküyü anımsamama neden olan...