Kar kırmızı yağacak

Kar yağmadı.

Kar soğuğu yaktı yanakları. Parmak uçları üşüdü, kulak memesi acıdı.

Kan damladı bayrama.

Eli yüzü kan oldu dokunanın.

Kazaların ardından kaç litre insan kanı aktı yola?

Her kesilen kurbanlık hayvandan bir litre kan akmışsa eğer, kaç milyon litre kan karıştı suya? Bombalanan her bedenden iki litre kan akmışsa şayet, kan gölünün yüzölçümünü bilen var mı?

Demir yığınlarına sıkışan vücut parçalarından damlayan; kan,

Acemi kasapların ellerindeki kör bıçaklardan süzülen; kan,

Etrafa saçılan ceset parçalarından sızan; kan,

Bir bayram daha böyle kanlı geçti.

Kan, sadece damarda gezerken can demektir. Aktığında ise öç, kurban, kahramanlık, namus, töre, şehit gibi değişik anlamlar kazanır. Oysa, damarda iken yaşam demektir, kan.

O kadar çok kan karıştı ki suya, kar kırmızı yağacak sanki.

Benim adım kırmızı demek. Alizarin. Kök boyasındaki kırmızı. Ben kırmızıyı damardaki kanda seviyorum ama. Dalındaki gelincikte seviyorum kırmızıyı. Aktığında pıhtılaşıyor, koptuğunda soluyor...

Kan kırmızı yağacak sanki. Bir nefret görüyorum gözlerde. Kaşlar çatılmış, yüzler asılmış gibi. Derinlerden nefret hırıltısı geliyor.

İnsanlar “geliştikçe” yüzleri değişiyor. Daha sakin, huzurlu bir hal alıyor. Çifte kıyılmış et gibi, sinirsiz oluyor bir anlamda. olan”“Gelişmekte olan" iken bir umut oluyor. Daha iyiye doğru gidildikçe, çaba harcandıkça insanın yüzünde pırıltılar gözlemlenebiliyor. Ancak, “geri kalmış” ta umutsuzluk hakim oluyor. Kadercilik ve aşağılık kompleksi, başkalarına karşı nefreti büyütüyor. Nefret ve kin hakim oluyor. Hırs bürüyor gözleri, huzur kalmıyor. Kaşlar çatılıyor, dokunsan patlanıyor.

“Gelişmekte olan” iken “geri kalmış” a gerilediğimizin ip uçlarını görüyorum. "Gelişmiş" olanların ellerinde siklet değiştiriyoruz.

Kan kırmızı yağacak sanki gelecekte.

Geri kalmış olan ülkelerin tepesine, her zaman kırmızı yağar kar.

Alizarin'den sevgilerle...