Kara elmasın kâbusu

İnancımız ve imanımızda ölüm bir yok oluş değildir. Her can muhakkaki ölümü tadacaktır. 

Ama ölümün böylesi bir kâbus gibi. Bir milleti yasa boğdu. Ulusumuzun üstüne kara bir bulut gibi çöktü. Acımızın büyüklüğünü anlatmak için kelime bulmak mümkün değil. Ateş sadece düştüğü yeri yakmadı. Bağrımıza kor bir alev düştü. Alev büyüdükçe büyüyor.

Göz yaşı aksa milletin acısı diner mi? Geride kalan ailelerin yangını söner mi? Millet olarak acıyı paylaşmak ve geride kalanların elinden tutma zamanıdır. Yardımlaşmanın ve dayanışmanın zamanıdır.

Bunu fırsat bilip ortalığı karıştırmak isteyenlerin de kendilerine çeki düzen vermeleri ve sağduyuyla hareket ederek eylemlere harcadıkları enerjilerini yardımlaşmaya harcamaları gerekmektedir. Ortalığı bulandırıp bulanık suda kıyamet koparmak kimseye fayda vermez. Bu onlara da bir çıkar sdağlamaz.

Bu facianın sorumluları bulunmalı ve hesap sorulmalıdır. Şirketlerin güvenlik önlemlerini en üst seviyede alması gerekmektedir. Devlet kontrol mekanizmalarını daha dikkatli ve kuralları acımasızca uygulamalıdır.

Bunlar milletçe temennimizdir. Ama asıl olan şuandaki yangındır. Bu yangını söndürmek için elimizden geleni yapmalıyız. 

Milletimizin Başı Sağ Olsun....