Karabaşın dramı

Hiçmi vicdanınız sızlamadı?
O simsiyah renkli, güzelim karabaşı
telef etmeye,
İnsanlığından utanmıyan, insanlar.

Önce o dört tekerlikli canavarı kullanan,
Yüreği kararmış cehennem zebanisi,
Çarptı o güzelim hayvana,
Uzanıverdi, boylu boyunca yolun ortasına.

Hamle yaptı doğrulmaya, nafile ezilmişti
belden aşagısı,
Acı, acı baktı, etrafına toplanan maske takmış
insanların yüzüne, medet umar gibi,
Sanki onlar değildi bu acıyı yaşatan.

Çıka geldi, dört adam, ellerinde kementler,
Dört tarafını sardılar,
Hüzünlü gözlerle, melül melül baktı,
Acısını dindirsinler diye,

Bilemiyordu ki, son darbeyi vurmaya gelen,
İnsanlığından utanmıyan, insanlardı bunlar.
Geçirdiler kementleri, zavallı karabaşın boynuna,
Acıyla kıvranan karabaşı,
Attılar çöp kamyonunun arkasına......,



Hasan Göksu
Paşabahçe, 14/11/2008