Karaköy meydanındaki kedili dede.

Fındıklı yönüne giden hızlı tramvaydan indiğinizde sağ tarafta Ziraat Bankası İstanbul şubesi vardır. Hemen yanında Bülent eczanesinin levhası gözünüze çarpar. İşte o eczanenin önünde beyaz sakallı bir dede oturur. Kalçası sakat olduğu için ancak koltuk değnekleriyle yürüyebilen dede, gecelerini karşı sokağın içinde kendisine bir hayırsever tarafından verilen bir han odasında geçirmektedir,

Hava şartları nasıl olursa olsun gündüz, o dedeyi her zaman orada görebilirsiniz. Dedenin en büyük özelliği sokak hayvanlarına sahip çıkmasıdır. O civardaki bütün sokak hayvanlarına bakar kendisi. Etrafı her zaman kedilerle doludur ve onları kendi evlatları gibi görerek besler, yemlerini ve sularını hiç eksik etmez. 40 yıldır orada olan dedeyi bütün esnaf tanır ve ona yardımcı olur.

Kendisine fotoğrafını çekip çekemeyeceğimi sorarak kısa bir söyleşi yaptım. Tabii ki çekebilirsin dedi. Kendisi 1926 doğumlu, yani 81 yaşında. Gençliğinde fabrikalarda, kömürlü gemilerde çalışmış, zaman zaman Tır altında, Tank altında kaldığını, Haliç’in bataklık olduğu dönemlerde suya saplandığı anlattı. Kendisine ayaklarının böyle bir kazada mı sakatlandığını sordum. Hayır dedi, bir akşam arkamdan sarhoşun biri uçarak kalçama tekme savurdu ve ondan sonra kalçamdan sakat kaldım dedi.

Güncel olayları da yakından takip eden dede, Türkiye’nin siyasi durumunu soran birine, şimdi konuşturmayın beni. Konuşursam çok şey söylerim dedi.

Bugüne kadar hiç evlenmemiş olan dedenin şimdi tek avuntusu, çocuğu gibi gördüğü etrafındaki kediler.