- Kategori
- Şiir
Karanlığın zehri
KARANLIĞIN ZEHRİ
Kan revan gecelerde
Revaçtaydı kederlerim
Fırtına sarsarken penceremi
Üstüme örterdim karanlık geceyi
Odamda hapis kalmış
Düşünürken bir maddeyi
Bir an bir sancı duydum
Aklıma düştü ebedi
Gelsin ne gelecekse
Düşsün odanın ortasına
Hayaller, ümitler, sevinçler
Düşsünler birer birer
Yeter ki zehir etmesinler geceyi
Kırık bir udun telinden
Çıkan bir ses gibi acı
Yüreğimi burkuyor
Sessizliğin tınısı
Gölgeme sanki sızıyor
Karanlığın matemi
Ne olur şafak atsa
Karanlığın zehrini üzerimden alsa
Pencerelerden boşanıp
Gün ışığı odama aksa
Kimseler sezmeden bu garip halimi…
İbrahim GÜREL
24 ŞUBAT 2007 cumartesi