Karanlıkta Allah'ı aradım ama bulamadım

Son dönemde yaşamış olduğumuz ölümler şüphesiz hepimizi yaraladı , hatta her birimizi bir diyardan alıp bir diyara taşıdı. Ölümlerle hüzünler yaşadık. Ekranlarda çığlıklara şahid olduk. Gencecik fidanların umutlarını topraga verdik. Hem de körpe umutları ;zor olanda buydu ya... Hayatının baharında dal budak açmadan, meyve vermeden bir fırtınaya kapılıp giden gencecik fidanalara...

Her gece zifiri karanlıkta sana yalvardım.

İnsanların mutluluğu ve barışı için,

Akan kanlar için.

Sana yalvardım...

Her gece yatağımda seni aradım.

Avuç açıp sana yalvardım.

Yetsin artık bu akan kanlar,

Bu feryatlar...

Bu figanlar...

Alaca karanlıklarda,

Dolu, dolu gözlerle sana yalvardım, yakardım, haykırdım.

Ölmesin bebeler dedim,

ÖLDÜLER.

Kaybolmasın gençler dedim,

KAYBOLDULAR.

Ağlamasın analar, bacılar dedim

AĞLADILAR.

Hemde akan ırmaklar gibi...

Ak düşmesin saçlarına , babaların dedim

Hep kar misali beyazlaştı...

O ZAMAN;

SANA AVUÇ AÇIP YALVARMAYACAĞIM.

KARANLIKTA ALLAH'I ARADIM ; AMA BULAMADIM.