Karar

Bazen bir eşik vardır önünde. Geçip geçmeyeceğin hakkında bir türlü karar veremezsin. Acı çekersin, kıvranırsın. Sana göre ikisi de hayrınadır, ikisi de kötülüğüne. İkisi kardeştir sana göre ayıramazsın birbirinden. 

Eşikten geçersen başka bir hayata başlayacaksındır ama kendine verdiğin sözlerinle. İnsan en çabuk kendisine verdiği sözleri bozar. Sen zoru başarmayı deneyeceksindir eşikten geçersen. İradene yenik düşmemeyi öğreneceksindir. Direnmeyi, gururunu ezmemeyi ilke edineceksindir. En azından deneyeceksindir işte.
Olduğun yerde kalırsan parmaklarının ucunda, kaymakta olan şeyleri kaybetmek için uğraşacaksındır neredeyse. Göz göre göre kaybedeceksindir. Gururmuş , kendine saygıymiş, iradeymiş, özgüvenmiş masal gelecek bunlar sana. Varsa yoksa egolarım diyeceksindir. İntikamı, hayatı, kendini unutacaksındır. Emellerini silip atacaksındır bir kalemde. 

Ama işte çok da basittir yerinde kalmak. Devamlı arkana bakıp yeni şeyler kurmaktan başka bir şey yapmayacaksındır çünkü. Kafanda ürettiğin paronayalara inanıp, kendini darmadağın edeceksindir. Doğru ya kendini üzmek, üzüntülere direnmekten daha kolaydır. Ağlayıp gözyaşı dökmek, acınılacak durumdaymış rolü yapmak daha çok dost, sevgili kazandırır sana.
Haklısın tabi sende. Niye savaşasın ki ? Neden yorasın ki kendini ? Hayatmış gururmuş, ne ki onlar ? Ne işine yarayacak koca dünyada değil mi ? Ne de olsa timsah gözyaşların kurtarır seni.
Şimdi ya o eşikten atlayıp direnmeyi, zorluklara kahkahalarınla cevap vermeyi öğreneceksindir. Ya da yerinde sayıp hayatın seni sürüklemesine bazen de ezip geçmesine izin vereceksindir. Karar senin ...