Kararsız

Karar verdin mi
Gitmeye
İstanbul’a

Daha gitmeden
kasabana!

Bakıyorsun
Ellerinde depremli
haritaya
Bakırköy nere...
Nereymiş Samatya

Birkaç kaybolmayla
Öğreneceksin nasılsa
Yeter ki başlamasın
Polisler aramaya

Sen kararlı!
Sen nişan takımlı
Haydi! veda vakti
Şapkan elinde sıkıldı

Tüm ailen gözünün önünde...

Biri daha var
Karanfili mendile
işlemiş
Sevgisi ciğerine
Silemedin yazını
Saramadın aşkını!
içine sine sine...

Yemenisi sırılsıklam
Yetmiyor omuzu Emine’nin
Silmeye çalışıyor kaderini
Göğsünde Şükriye’nin

Tutmuyor beli
Kapanıyor dizlerine
Kaldırıyor başını
Açıyor buğulu gözlerini
Bakışları güneş karalı
ensende

Soruyor kendine;
- Kavuşmak için
bunca ayrılık neden be!

Çift öküz çıkmamış
ahırda
Köpekler saklanmış
İstemezler gitmeni
- Karışma! derler
Bölüşme başka dertleri!
Bilirsin güçlüdür hisleri

Sen kararlı!

Bacın öptü ya elini
Gözü sürmelin
ayası kınalı

Anan kokladı ya
Terini
Bir içli soludu...
Karnında tarifsiz acı
Sanırsın yeniden doğurdu

Yaktı tenini
Kıskandı güneş
Bıraktığı
Yavrııım! sesli nefesi

Babansa
yüreği yaralı
- Bari! diyor
Dönse!
Paralı

Sen kararlı!
Aradın ya üstünde
İstanbul’u
Boş ceplerinden
birindedir adresi
İnşallah aynen bulursun
Yerine nöbetler tuttuğun
Tertibin Dursun’u!

Gideceksin ya
Gözler...
Pamuk Nine’n...
Yaş’lı!
Göçü bir türlü anlamadı
Yedi düvelin alamadığını...
Nasıl terk ederdi
insan
Kendi toprağını!

Babası gitmişti böyle
İki kez askere
Emmileri... dayısı

Bir de!..

Çoktan… geçti sızısı
Kendinden
büyüktü
Çocukluk aşkı...

Anlatamadılar şu göçü
Ne yani!
Torunu da mı olacaktı
Şehit
ya da Gazi

Ne bilsin!
Hatırlatan
terk edişleri
Hep
seferberlikti...

Bunlar geçerken
aklından
Öpülmüştü
ince derili
kalın damarlı
mübarek elleri
Alınmıştı
"Hayır Duası"
çoktan...

Sen kararlı!

Helalleştin ya dünyanla
Dönüp attın ya bir adım
Geçirdin bir kararsızlık
Bir ürperdin
Ağırlaştı ya bavul

Hoş geldin!

Burası
Uzak bellediğin
İstanbul.

Öncel İpekçi