Kardelen

Gecenin sessizliğinde,

Genç bir kadının,

Kalbinin güm güm vuruşlarıyla,

Gözyaşları dökülüverdi,

Aşkın acımasız nağmelerinden.


İrkildi beden, i birden sorgularken buldu kendini;

Neydi kendini bu denli değersiz kılmasına sebep?


Ne yeri ne de sırasıydı merak etmenin.

Belki yetinmeliydi,

Az buçuk görüşmelerle,

Yarım yumalak sevişmelerle.


Belki beklentiye girmemeli,

Aşkı sorgulamamalıydı,

Aşkı aşk içinde yaşamalıydı.


Kuşlar neden uçar,

Deniz neden mavidir cevabını

aramak gibi bir şeydi bu.


Belki de hiç sevmemeli,

Sadece sevilmeyi seçmeliydi.

Mutluluk sadece peri masallarında,

Aşk filmlerinde olurmuş.


Oysa hayatında bir kerecik bile olsa

Mutlu aşk masalının filminde oynamayı

İstememeliydi güzel kadın.


Çünkü;


Aşk hep acıtır, seven yürekleri ağlatırmış,

Bir saati bir ömre bedel kılarken,

Ayrı geçirdiğin günleri yıllarla çarparmış.


Değerini değersizleştirdiğinin bile farkına varmazmış,

Sevdiğini düşüncesizlikle suçlarken

O hep seni düşüne dururmuş.


Anlamsızlıkların içinde açan bir kardelen

Aşk yücelirken, aşıklar küçülüverirmiş.


Dilek Aksakal

20.01.2011

03.28