Kardelenler öksüz kaldı

Seni çok özleyeceğiz Türkan Hoca. Siz benin ve benim gibilerin önderiydiniz. Kadınlarım yüz akıydınız. Bıkıp usanmadan, gece gündüz, dere tepe demeden çalıştınız. Sizi örnek aldım kendime. O yüzden 2005 yılında Trabzon’a Çağdaş Yaşamın etkinlikleri için geldiğinizde koşa koşa geldim sizinle tanışmak için. Saçlarınız dökülmüş ama ak alnınız ortadaydı. Ben Atatürk kadınıyım burayım der gibi kendinden emin konuşmanızı yaptınız. O zamanda hastaydınız ama sağlam insanlardan daha fazla enerji doluydunuz. İmrendim size. Acaba nazar mı değdirdim?

Hiçbir şeyden bıkmadığınız gibi hastalığınızdan da bıkmadınız. Azim ve inatçılığınız karşısında hastalığınız sizden bıkıp gidiyordu ara ara. Ben hastayım evde oturayım demediniz. Sizi izlediğim zamanlar kendime kızıyordum. Türkan Hanım neler yapıyor sen yolun daha başındasın diye bir ses uyarıyordu beni içimden. Sizinle ilgili tüm dökümanları okuyup sizin yazdığınız kitabın arasına koyuyordum. İdeolümdünüz çünkü.. Ama artık yoksunuz Türkan Hanım. ‘Bana düşen tüm görevlerimi yerine getirdim. Ölüme hazırım.’olmuş son sözleriniz. Siz fazlasıyla görevinizi yaptınız ama kardelenler öksüz kaldı. Köpeğiniz Buba öksüz kaldı. Çağdaş Yaşamı derneği üyeleri öksüz kaldı. Burs verdiğiniz öğrencileriniz öksüz kaldı. Çok erken olmadı mı gidişiniz Türkan Hoca? Daha yapacak çok işiniz vardı.

Yarın 19 Mayıs 2009 günü büyük bir törenle edebi mekanınıza uğurlanacaksınız. Ruhunuz şad olsun Türkan Hoca. Arkanızda binlerce Türkan Saylan olacak. Gözünüz arkada kalmasın.