Karga

Leo Buscaglıa'nın 'Sevgi için doğmak' adlı kitabını okurken ve sevgiye dair güzel hayaller kurmaktayken pat! diye bir karga geldi dizime oturdu adeta duygularımı paylaşırcasına Pazar günü Gezi parkı'nın o sonbahar yapraklarının döküldüğü muhteşem görüntüler eşliğinde.

Karga kafasını kırkbeş derece eğerek göz ucuyla önce bana baktı ben de ona. Konuştum ona çok akıllı çok güzelsin diye. Arkasından kitap yapraklarını uzun gagasıyla karıştırmaya başladı. Hayret dedim kendi kendime. Benim bildiğim kargalar insanlardan kaçar ama bu sevimli ve oldukça zeki görünen karga kaçmak yerine dizime adeta burnumun dibine geldi.

Kısa sohpetten sonra uzaktan bir ses geldi 'haydi yeter gel' diye ve dizimden uzaklaşarak uçtu ağaçların arasında kayboldu gitti.

Aradan yarım saat gibi kısa bir süreden sonra her halinden sivil polis olduğu belli olan duyarlı genç evlatlarımızdan bir kişi yanıma gelerek 'amca benim karga ilk defa bir insanın yanına gittiğini gördüm kimsenin yanına gitmezdi, senin iyi biri olduğunu ve sevileceğini anladı, bak gene geldi arkana bak görürsün' der demez arkama baktım gerçekten de sokulmuştu yanıma.

Karganın ismini söylemişti ama aklımda tutamadım. Bir süre ismini hitap ederek konuştular ve ne dediyse yaptı karga.

Sordum genç adama 'nasıl eğittin?' diye. Cevabı şöyle oldu 'özel bir eğitim ile değil amca sadece yediğimi paylaşıyorum onunla bütün mesele sevgi' dedi ve iyi günler dileyerek memur arkadaşların yanına gitmek üzere yanımdan ayrıldı kargasıyla birlikte.

Sevgi içimizde kullanabildiğimiz en önemli enerjimizdir ama her nedense çok az kullanıyoruz, şaşırıyorum doğrusunu isterseniz.

Bazı kişiler sevginin sonu olduğunu ve çok verildiğinde tükeneceğine inanırlar.

Tam tersi, sevgi verdikçe çoğalır ve üstelik bedava!

Miktarı tükenmeyen başka hiç bir ey yoktur. Üstelik hem verene hem alana yararlıdır.

Sevgi alışverişinde bulunmak güzeldir. Bizi biz yapar. İnsanın içinde barındırmış olduğu kin nefret gibi kötü duyguları yok etmenin tek bir yolu vardır SEVGİ.