Katırsal muhabbetler!

Osman kafa dengi bir arkadaş! Çay içmeye gelir yanıma! Yeni yeni mevzular üretiriz sohbetimizde! Yan masalardan da dinlerler! Millet meraklı böyle mevzulara!

“Yahu Osman! Bu katırların anası mı eşek, yoksa babası mı?”

“Ne bileyim Abi? Katır mı gördüm hayatımda!”

“Tahminim anası eşektir! İnatçılıkta anasına çekmiştir!”

“ Babası kim Abi?”

“At! Bilmiyor muydun?”

“Valla anasının eşek olduğunu da senden duydum! Peki nasıl olmuş bu duygusal muhabbet? At bulamamış mı başka birini?”

” Her halde Midilli zannetti!”

“Midilli de ne Abi?”

“Onu da mı bilmiyorsun? Kısa boylu at demek!”

“Bugün mevzu derin desene!”

Yan masadan yaşlı bir amca konuya dahil oluyor!

“Benim bildiğim katırın anası at babası eşek!”

“O imkansız bir kere!”

“Bildiğim öyle!”

“Öyleyse helal olsun eşeğe! Öyle değil mi Osman?”

“Valla öyle Abi!”

Amca mevzuya iyi daldı!

“ Fakat faydalı bir hayvan! Eskiden yük taşımacılığında hep katır kullanılırmış. Güçlü kuvvetli bir hayvan!”

“Bizim bir çift öküzümüz vardı amca! Çifte koşardık onları! Değirmene de buğday götürürdük un yapmak için! Öküzü biliyorsun değil mi Osman?”

“Biliyorum Abi!”

“Bunlar hep değişik mahlukatlar Osman! Tabi denge bozuluyor gittikçe! “

“Ben zaten et yemiyorum Abi! Sığır eti diye kim bilir at eti yediriyorlardır bize!”

“Oğlum, atalarımız at eti yiyorlardı! Sen yesen ne zararı var?”

“Abi onlar tek tırnaklıymış!”

“ Tırnağını ne yapacaksın Osman? Nallı şey yenir mi? Tatanoz olursun alimallah!”

Amca lafa girdi gene!

“Tatanoz paslı çivi batınca oluyormuş!”

Kahveciye seslendim!

“Üç çay getir Hüsamettin! Mevzu derin!”

Akşam haberlerine kadar konuştuk!