Kayıp

Derin bir uğultu boğuyor kulaklarımı
Aynalarda duvar yüzleri
Duvarlar artıyor her bakışımla
Silinmiş sanki tüm felsefeler
Tüm sevdalar çoktan gömülmüş
Sevdası donmuş renginde
Yüzümü gören bana getirsin

Gürültülü bir yalnızlık vuruyor
Göğüs kafesime
Hangi deyişin hangi vurgusu bu kadar derin
Teni bu kentin havasıyla sıvanmış
Yüzümü gören bana getirsin

Sustu içimdeki geveze
Vicdan firari
Ben tarihimin kaçıncı yüzyılında
kestim hesabımı
Kaça kaç vardı saat
Sabaha kaç vardı
Zaman olan çizgi çizgi seyrinde
Yüzümü bulan bana getirsin

Soğuğum demir bir parmaklık gibi
Kendi kendime görüş günlerini
Ekmeği suyu bile kestim
Betonlar dökülen gözlerine
Yüzümü bulan bana getirsin

Arzu KARADAĞ/2005 İstanbul