Kedi sevgisi

Mahallemizde dişi bir sokak kedisi, iş yerimizin bodrumuna yavrulamak istiyordu. Fakat, dayım dişi kedinin bodruma yavrulamasını engelledi. Ertesi günün akşamı, iş yerimizden yüz metre uzaklıkta bulunan binanın beşinci katındaki evimizin kapısının önündeki televizyon kolisine kedinin yavrulamış
olduğunu hayret ve şaşkınlık içinde gördüm. Annesinin altında dört tane birbirinden sevimli, gözleri açılmamış kedi yavrucukları uyumakta idi.

Annemi ve babamı çağırdım. Ailecek bu sevimli manzarayı seyre daldık.

Her gün kedilerin düzenli bir şekilde büyüdüklerine şahit olduk. Yavrularına iyi bakması için, annelerine bir kabın içinde süt vermeye başladık. İki hafta sonra, anneleri kedi yavrularını ensesinden tutup dışarıya götürdü. On gün sonra ise , kedilerin annesi onları terk etmişti. Balıkçılık yapan komşumuz, "annelerinin
yavruları terk ettiğini, kendilerinin de yavruları bakmakta zorlandığını" söyledi.

Anneleri, yavru kedileri bizim kapımızın önüne doğurduğu için, bakma görevini biz üstlenmeliydik.

Benim de, böylece ailemden çok istediğim hayvanlarım olmuştu. Ancak, bilmediğimiz bir nedenden dolayı, yavru kedilerden birisi kaybolmuştu. Kalan üç kedi yavrusunu büyük bir zevkle büyütmeyi istedim. Hayvan bakmak çok zor olduğu kadar, çok da zevkli bir işti. Büyük kedilerin, küçük kedileri öldüreceğini bilmiyorduk. Babam bir gün iş telefonuna bakarken, büyük kedilerden bir tanesi, bizim yavru iki sarı kediden birini öldürdü. Böylece, iki tane kedimiz kalmıştı ve onlara artık çok ama, çok dikkatli bakmalıydık. Artık, büyük sokak kedileri onlara saldıracak zaman bulamıyorlar. Her sabah bizimle birlikte yemek yiyorlar. En çok sevdikleri yiyecek, benim ailemden gizlice verdiğim salamlar. Kediler, benim en iyi oyun arkadaşım oldular. Her sabah küçük bir topla, kedilerle birlikte futbol bile oynuyorum. Sizin de, böyle sevimli kedicikleriniz olsun istemez misiniz?