Kelebek

Bir sabah uyanacağımı biliyorum,

Mutlu bir gelecekten emin,

Duyguları kadar derin bir uykudan.

Nefesimi tutup,

Saymaya bile kıyamayacağım

Günlerime bölünecek ruhum.

Her bir parçayı,

Ayrı şehirlere

Apayrı dünyaların içine bırakıp,

Bedenini alıp yanıma,

Atmaktan memnun kalbimle arayacağım;

Her bir damlasını.

O iki kelime

Öyle bir anlamlanacak ki senle,

Sensizlik bile korkutmayacak.

Sadece sen, ben ve biz...

Beceremediğim senelerime inat,

Biraz da hayat bayatlamışken,

Can bulacak gözlerim

Sana bakarken.

Kırılmayı unutmuş bir kalp,

Senle dolu bir hayat,

Keyfimi aşkına kat!

Ve öyle dolu olsun ömrüm.

Bulanmamış yalanla,

Safa vurmuş denizlerim kıyılarına,

Olmayacak tüm düşlerin hatrına,

"Benim ol" diye

Dilinden dökülecek bir çift lafa...

Sustum, sen konuş!

Hayat senin sesinle güzel,

Nameli ve özel.

Düş! bahçemin çitlerinden içeri,

Yükselteyim duvarlarımı yaşıma.

Susalım

Ve gece bizi koynuna alsın,

Bir çift kahve fincanında.

Falım ol tüm gecelerimde,

Bir gecelik olmaktan sıyrılıp.

Kelebek; özgürdür.

Özgür olamadıkça

Rengarenkliğim ne fayda;

Onca güne sadece dert sığdırmışsam.

Bir onca günüme,

Gel;

Sen sığdır kendini.

Benliğime karış,

Ben ol! derken...

Yine mi bittim ben?!

Halim kalmamış aşka,

Gecelere, günlere, aylara...

Bir kaç yıla daha.

Aç avucunu,

Kaderim bu benim.

Bir kaç gün sonra

-Kelebeğim ben-

Öleceğim!