Kemâlât -ıı-

Kandırmasınlar seni, zannedenler zatını,

Âlim yahut Mehdi.

‘Ruhumdan üfledim kuluma

Kemâl koydum ismimi’.

Her bir gönülde,

Hem kötüde, iyide.

İblis’im şeytan ile

 İnkârda ve küfürde,

Ben varım,

Nemrut ile Deccal’da.

Katlederim üstelik

Habil’i, zalimane.

İnsü cinni, meleği,

Cansız ile canlıyı,

Olduran olmayanı,

Halk eden benim,

Kâinat ile evreni.

Methet, öv, sev kendini;

Anla ki, yok senden evlâ

Kemâlâtta yücesi.

Şair Yazar Kemal Alkan