- Kategori
- Şiir
Kendi kendine, azar azar
Masa da masaymış ha Bana mısın demedi bu kadar yüke Bir iki sallandı durdu Adam ha babam koyuyordu. Edip Cansever
Sabahtı, galiba.
Esterekli esintili,
Sabah mıydı?
Tamı tamına bir zaman
Ne önemi ola ki
Ne vardı sanki… Deme.
Akşam da olabilirdi, bir ihtimal
Güneş batıyor muydu?
Yoksa
Sabahın sessiz ve derinden uyanışı
Akşamın ufuk çizgisinde kızıllık hali miydi?
Kim bilir kaç akşamdan kalma esintili
-Sabahtan kalma olmayacağına göre-
İlle de deniz kenarı
Masasız olmaz… Medeni
Kaç kişi, hatırlayamadığı kadar
Yok
Kaç şişe saymadığı kadar
Ha var ha yok, tam kestiremediği
Sabah mı akşam mı?
İşte öyle bir şeydi zaman
İşte öyle bir şeydi de…
Ne önemi ola ki?
O geldi
Kendi kendim!?
"Bugün günlerden cumartesi." dedi
Öyle ya da böyle
Pazar olsa ne yazar, diyemedim..
Azar azar, kendim
İlle de deniz kenarı
Masasız da olmaz
Şişeler…
Lingo lingo şişeler
Bakıyorum da kimse kalmamış gibi
Yoksa…
Sadece kendi kendim mi?
Bir akşam veya yine bir akşam
Ne önemi var, ne ola ki!
Kendi kendinsin ya…
İzmir