Kendimiz Kendimiz miyiz?

Bu dünyaya gelişimiz kendi elimizde değil.

İçinde doğduğumuz ailemizi seçmemiz kendi elimizde değil.

Ana-babamızı, kardeşlerimizi, akrabalarımızı kendimiz seçmiyoruz.

Cinsiyetimizi kendimiz seçmiyoruz.

Dilimizi , dinimizi, ırkımızı kendimiz seçmiyoruz.

Uzun-kısa, zayıf-şişman, esmer-kumral oluşumuzu kendimiz seçmiyoruz.

Güzel –çirkin oluşumuzu kendimiz seçmiyoruz.

Bu dünyada yaşamamızı sağlayan bedenimizi biz yapmadık çünkü. Bize sunulan bir bedende yaşıyoruz.

Bu beden kendi emeğimizle yapılan bir beden değil. Kendimizin değil yani.

Bize verilen bu beden sonra elimizden alınacak.

Şimdi bu bizim olmayan, kendi emeğimizle sahip olmadığımız bu bedenle bir başkasını seviyoruz. Sevdiğimiz insanın bedeni de kendinin değil.

Kendimizin olmayan bedenlerle birbirimizi seviyoruz. Aşık oluyoruz. Kavuşunca mutlu oluyoruz. Kavuşamayınca kızıyoruz, bağırıyoruz, ağlayıp sızlanıyoruz.

Kendimizin olmayan bedenlerle birbirimize hava atıyoruz. İlişkilerimizi bu bedenlere göre belirliyoruz.

Bu kendimizin emeğiyle yapmadığımız bedenleri doyurabilmek için gece gündüz çalışıyoruz. Okuyoruz, kariyer yapıyoruz.

Kendimizin yapmadığı besinleri yiyoruz. Kendimizin olmayan balıkları avlayıp yiyoruz.

Kendimizin olmayan ağaçları bitkileri yiyerek kendimizin olmayan bedenleri besliyoruz.

Kendimizin yapmadığı gözlerle kendimizin yapmadığı yeşile, maviye bakarak mutlu oluyoruz. Mutlu olan biz miyiz?

Bu kadar bizim olmayan içinde bizim olan ne vardır?

Bize ne kalır sonra uçurumlar dışında?

Ve bir şiir kendim yapmadığım benden :

RENK

“kendine bir renk seç “ dediler

...

akla karayı seçtim

Coşkun KARABULUT