Kendine iyi bak

“Kendine iyi bak” bir veda değil elveda cümlesidir çoğu zaman. O üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde....

Kendine iyi bak. Çünkü bundan sonra ben yanında olmayacağım. Olamayacağım.

İstesem de istemesem de… Sevdim bir zamanlar seni hala seviyorum ve benden sonra mutlu olmanı istiyorum. Olur da bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.

“Kendine iyi bak” derler ve giderler. Tutkuyla severler, bazen birden fazla söylerler bunu. Çünkü onları ayırmak eti tırnaktan ayırmak gibidir. Kolay kolay yapamazlar onlar, süreç çok acı vericidir, yürek parçalayıcıdır. Her seferinde azalan umutlarla geri döner ve yine “kendine iyi bak” gözleriyle ayrılırlar. Ta ki umut da sevgi de tükeninceye kadar… Ta ki son elveda mezar sessizliğine bürününceye kadar…

Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler, keşke affedebilsen beni, keşke affedebilsem…Keşke döndürebilsek zamanı geriye. Keşke bugünkü aklımızla yaşasak her şeyi sil baştan… Nafile…

Hani hayatta kirlenmeyecek değerler vardı? Hani en büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından kazanılırdı? Bunların hepsi yalan mı?

Öyleyse…

Sen de kendine iyi bak…