Kendine yeni bir yol çizebilmek için, birilerinin üzerini çizmelisin.

Ben değil, hayat emrediyor bunu sana kardeşim! Hiç öyle bakma yüzüme. Kendine yeni bir yol çizebilmek için, birilerinin üzerini çizmelisin.

Sen vefa gösteriyorsun. Ama adam tınmıyor. Bir, iki, üç... Değişen hiçbir şey yok. Aynı tas aynı hamam... Öyleyse çek kalemi üstüne... Hak edene ver emeği... Layık olmayana, yüzünü bile gösterme.

Kadın sürekli kullanıyor seni... Sadece işi düştüğünde hatırlıyor numaranı... Bir menfaati olmasa, yanına bile uğramayacak... Öyle mi kardeşim, öyle! Çiz çizebildiğin kadar adını... Yüzünü şeytan görsün o menfaatperestin...

Arkadaşın bencil... Kendinden gayrı düşündüğü yok. Varsa ekmek orada... Yoksa köftesi, ara ki bulasın!.. Memleketin tek enayisi sen misin Len? Çıkarman için onu hayatından, gökten vahiy mi inecek sana?! Son peygamber de gittiğine göre aramızdan... Sana gelecek bir mucize yok! O halde kendi iradenle yolla onu ... İyi niyet de bir yere kadar... Sabrede sabrede başın göğe erecek değil ya!

Kadın asalak... Safi yük sırtına... Ne minneti biliyor ne teşekkür ediyor. Varsa yoksa ağlayıp sızlanma. Gören babası sanacak seni. Arada bir halini sorup derdini dinlemeyi de akıl edemiyorsa kendiliğinden... Şuuut! Ve gooo! Top ağlarda sayın seyirciler! Şimdi rakip takım düşünsün ne yapacağını...

Zorlayıp duruyor sabrını karşındaki. Bam teline bam teline vuruyor inadına. Akraban değil, ortaklığın yok, sevgilin olma ihtimalini hak getire! Zira, seninle aynı cinsten... Sen de sağlıklı bir insan olduğuna göre... Gönder gitsin abiyi/ablayı. Canı kimle istiyorsa onunla cebelleşsin.

Velhasılı kelam, İyi niyet, eyvallah! Sabır, tabii ki. Ahde vefa, haksızlık yapmamak, kul hakkı yememek; amenna! Zor günde yardıma koşmak, darda kalana el uzatmak; olmazsa olmazıdır insanlığın...

Ama be güzelim!.. Sen de insansın. Sende etten ve kemikten yaratıldın. Canını sokakta bulduysan, o ayrı mesele... Ama ananın ne günahı var da, ağlatıp duruyorsun kadını...

Gerektiğinde, zorunlu halerde, içeceksin acı ilacı. Çare yok! Merhametin fazlası; duvara toslatır kalbinle ruhunu... O halde çıkar kalemini cebinden... Sonuna kadar çek çizgiyi; yanından, yörenden gitmesi gereken kim varsa...

Kendine yeni bir yol çizebilmek için, birilerinin üzerini çizmelisin. Hayatın acıması yoktur çünkü. Birileri kalemi eline almaya görsün.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.