Kıbrıs’a kızarken düşmanı unutmak

“Kıbrıs’ta demir yumruk” başlığıyla bir haber okudum. Tuhafıma gitti. Hani KKTC bağımsız bir Türk devletiydi? KKTC bizim idaremizde ise ne demeye bağımsız seçimlerle yöneticilerini seçiyor, seçebiliyor? Eğer Kıbrıslı’ların kendi yönetimlerini seçmeye hakları varsa kendi sözlerini söylemeye de hakkı vardır. İşin buraya kadarki kısmına hiç kimsenin itirazı olamaz. Amma ve lâkin mesele bundan ibaret de değil. Kıbrıs’ın güneyi, İngiliz ve Rum askerleriyle doluyken Türk askerinin uluslar arası anlaşmalardan doğan görevine kimse itiraz edemez. Kıbrıslı soydaşlarımıza verilecek cevap bu olmamalıydı. 

Kuzey Irak lideri bebek katili PKKlı’ları iade etmeyeceklerini söylediğinde, devletimize kafa tuttuğunda ona gösterilememiş sertliğin soydaşlarımıza gösterilmesi kardeşlikle bağdaştırılamaz. Neden böyle bir mukayese yaptım? Çünkü Kuzey Irak elektriğinden ekmeğine kadar her şeyiyle Türkiye tarafından besleniyor. Dolayısıyla bu gün bizim tarafımızdan beslenen insanların düşmanlarımızı açıkça koruduğunu biliyorsak, bu tip bir sertliği de önce onlara göstermemiz gerekirdi. Bunun yanı sıra, başbakanın kendisine aynı şekilde küfreden bir belediye başkanına hiçbir cevap verememişken Kıbrıslı soydaşlarımızın tepkilerine bu kadar öfkelenmesi de tutarlı değil. Kıbrıs, hükümetleri, geçici siyasi iktidarların yetkilerini ve bilgilerini çok aşan millî bir meseledir. Kıbrıslı soydaşlarımızın kaderi herhangi bir siyasî iktidarın keyfi kararlarına açık değildir. Kıbrıs meselesinin özü budur ve buna göre hareket edilmelidir.