Kim bilir? Kazanır belki adalet!.. kimsenin umurunda olmasa da zaferi...

Bugüne kadar girdiğim her mücadele, gittiğim her yol, neredeyse tüm yaşam tercihlerim; her seferinde yeniden yeniden yordu ruhumu... Tıpkı tek yaşam amacı "doğru yoldan ayrılmamak" olan bütün insanlar gibi... Ama yine de vazgeçmedim hayallerimden... Vazgeçemem umutlarımdan... Çünkü ben insanım. Tıpkı senin gibi...

Kendini vurduğun tartı, vicdanınsa eğer... Haksızlığa susamazsın. Taraflı davranana, bile isteye zulmedene seyirci kalamazsın. Bazen, koskoca bir yalnızlıktır yolun sonu... Ammma... Bile bile uçuruma yuvarlarsın kendini; belki giderken ben, birileri görür gerçeği...

İnsanlık bunca sağırlaşmışken... Sadece güçlünün sesi kaplarken ortalığı... İnsanlar, " Üstte olayım da, isterse alttakinin canı çıksın! " vurdumduymazlığına prangalamışsa yüreğini... Hak, hukuk, adalet; bizzat onun sahipleri tarafından çiğneniyorsa, yurdunun her köşesinde... Giderek korku kaplarken ortalığı; daha bir nefretle bakıyorsa gözbebekleri insanoğlunun... Zalimin marifetleri makbulleşirken; insanca davranmak anlamsız ve gereksiz geliyorsa kişiye... Var olmakla yok olmak içiçe geçiyor, silikleşiyorsa giderek... Tutunacak bir tek umudun kalmışsa da hayatta...

Korkma ölümden... Bırakma mücadeleyi... Vazgeçme yolundan... Eğme başını, inadına dik dur. Hele de kaybedecek bir şeyin yoksa... Onurunu koru, yıkılsa da dağlar üzerine...

Ölmedin ya... Bak, nefes de alıyorsun. E çıkmamış canın... Belki de az biraz ötede muradın... Sık dişini. Gavura kızıp oruç bozmak da neyin nesi?

İnsan umudu kadar yaşar. Yüreği kadar yakar ateşini... Yak yüreğini, yolunu aydınlatsın. Ve ölümüne düşün; ölüme niyetlenmeden...

Düşünmek kurtaramaz belki seni tüm dertlerinden... Ama bil ki, düşündüğün kadar varsın, söylediğin kadar insansın. Cesaretin, uzatır ömrünü... En öldün sanıldığında, doğuverirsin küllerinden yeniden...

Velhasılıkelam, ömrün belki uzun, belki kısa... Yaşamadan bilemezsin sonunu. Lakin, yaşam kaliten sana bağlı. Sev ki, bırakıp gitmeyesin buralardan... Sev ki, ardında ağlayanın kalsın; gözlerin kapanınca...

Kim bilir? Kazanır belki adalet!.. Kimsenin umurunda olmasa da zaferi...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.