Kırlangıçlarım gitti ama ne yazık ki yuvada iki yavru kalmış

İster inanın ister inanmayın...

Hani derler ya;

İyi niyetli insana malum olurmuş.

Bana da aynen öyle oldu… Herhalde.

Yıllardır yatak odamızın pencere üstündeki stor boşluğunda yuva yapan kırlangıçlar gitmişlerdi.

Bir sürerdir dışarıda hiç dolaştıklarını görmüyorum.

İçime doğmuş gibi, kendi kendime, o sabah; “İstermisin bu sessizliğin altından bir çapanoğlu çıksın” dedim…

Biraz sonra kutunun içinden kanat çırpma sesleri gelince işkillendim, stor kapağını açınca bir de ne göreyim..!

İki tane yavru kırlangıç acemice kanat çırpıyorlar.

Eyvaaah demişim. Bütün kırlangıçlar gittiği halde bunlar ne ola ki!..

İlk şaşkınlıktan sonra hemen su ve bir şeyler yedirmek geldi aklıma.

Kaç gündür aç susuzlar bilmiyorum.

Bilgisayara baktım, “ kıyma ile besleyin” diyor bir yerde.

Hemen biraz kıyma biraz su zorla yedirip içirdim…

Bizim Uğur kedinin taşıma kutusuna koymak geldi aklıma, bir süre kafes görevi yapar dedim…

Sonra evden çıkıp Güzelyalı’da birkaç veteriner dolaşıp bilgi topladım, sonunda bir veteriner “Bu kuşlara sen bakamazsın.” dedi.

Çiğlideki Sasalı Doğal Yaşam Parkı’na götürmemi önerdi.

Bir kuş kafesi alıp yavru kırlangıçları evde içine yerleştirdim… Şimdilik.

Şu anda gece oldu ne yapacağımı kestiremiyorum.

Yarın ola hayrola…