Kırmızı

Güzel bir pazar öğleden sonu.. İnsanlar giymiş eşofmanlarını spor yapıyor. Kimi aileleriyle arabalara binmiş dolaşıyor. Bir pazar öğleden sonundan beklenen her şey var İstanbul'da. Bahar tadında... Yazın soğuk günleri de ayrı bir keyif vermekte. Penceremin önünden geçen bir kırmızı motor hiç bu kadar kırmızı gözükmemişti gözüme. Hiç bu kadar güzel bir kırmızı görmemiştim daha önce. Oysa aşık da değilim ama yeryüzünün renkleri çok parlak geliyor. Birazdan Büyükdere'ye bir dostla çay içmek üzere çıkacak olmanın tadını çıkarıyorum. Yeni bir dönem başlıyor benim için. Paris'e tekrar yol göründü. Doktora eğitimine ve biraz da üretmeye gidecek olmanın tuhaf şaşkınlığı içerisindeyim. 

Eylülde yine yol gözüküyor gurbete. Şarkı sözleri tadındaki hayatımın yeni bir sayfası açılıyor. Beni takip eden bir avuç gönül dostuna selam olsun. Yazılar devam edecek. Hikayeler, makaleler. Yaklaşık altı aydır süregelen yatıp umarsızca tüketme tatili sona erdi. Evet artık tembellik bitti. Daha nitelikli yazılar gelicek. 

Neden bana bu yazıyı yazdığımı soran dostlara kırmızı renk kadar heyacanlı olduğum için olur cevabım. İstanbul güzel. Hayat da güzel. Anlayanlara anlamayanlara.. Kırmızı renk önce çeker sonra da irite eder. Bu kelime karmaşası içinde ve tatlı bir duygu yoğunluğu arasında herkese selam olsun. Sevene sevmeyene, nefret edene etmeyene. Karmayı yendim. Herkese kırmızı tadında bir yaşam dilerim. İyi pazarlar!