Kısa Bir Hayatın Hikâyesi

Sıcak bir yaz sabahıydı. Güneş, pırıl pırıl ışıklarını Kilyos’a yolluyordu. Bu ışıkları gören gözler o sabah beyaz bir kelebekti. Çok büyük umutları ve tül gibi ince duyguları, bembeyaz kanatlarında sevgi vardı. Birden kendini rengârenk çiçek bahçesinin çiçekleri arasında buldu. Heyecan ve huzur vardı, muhteşemdi mutluluktan uçuyordu... Gördüğü güzellikler karşısında sormadan yapamadı sen gerçekten var mısın? Yoksa rüya mı görüyorum... Bahçeyi dolaştı. Sonra huzur içinde bir çiçeğe kondu. Dinlenirken, kanatlarında getirdiği sevginin farkına vardı kanatlarını dikleştirip birleştirmişti. Etrafına baktı. Doyasıya yeşilliğe daldı güzellikleri saatlerce seyretti...

Dinlenmişti. Şimdi güzellikleri yaşama vaktiydi, yaşamalıydı, önünde uzun zamanı vardı. Ağaçlara uçtu. Çiçeğe konan başka kelebek vardı. Mutluydu, huzurluydu, özgürdü. Herkes ona bakıp "Ne güzel" diyordu. Akşama kadar çiçeğine konabilmek için, daldan dala uçup durdu. Güneş batarken bir garip his kapladı içini, artık öğrenmişti. Sadece bir günlük olan ömrü bitmişti. Son bir kez etrafına baktı. Batan güneşe daldı. Ve bir daha hiç uyanmayacaktı.

Yorgun Kalemim