Köksüzler

      Sadece tek bir neden arıyordu. Hava serindi. Gerek duymamıştı rüzgardan koruyacak bir şeyler almaya. Gerek yoktu, ihtiyacı olmayacaktı. Denizden esen rüzgar ürpertiyordu tenini. Bunu yapmak için sayısız nedeni vardı. Halen zıt bir fikir arıyordu beyni. Bir tane, sadece tek bir neden. Yürüye yürüye geldiği yolu aynı şekilde gidip evine dönmek için tek bir fikir tanesini arıyordu. Önünde uçsuz bucaksız deniz çarşaf gibi serilmiş haldeydi. Gecenin bir yarısı, ayağının önünü göremeyecek kadar zifiri. Görebileceği bir şey de yoktu. Sadece boşluk. Tek bir adım. Bir süreliğine serbest bir düşüş. Aşağıda olduğunu hatırladığı kayalıklara sert bir çarpış. Yükseklik acı çekmeden ölmesine yetecek kadar yüksek, kararı bu adımı attıracak kadar kararlı. Tek bir neden arıyordu zihni buradan bırakmamak için kendini. Sadece tek bir neden…

   Neden? Kelime anlamı olarak bir olayı veya durumu doğuran başka bir olay ya da durum, bir olaya duruma yol açan şey. Sorduğu sorunun anlamı bile kendi içinde bir döngüye giriyordu.

   Ne ders alması gerekiyordu yaşadıklarından, yaşattıklarından. Nasıl bir ders. Ders?

   Ders? Bir ilmin ya da sanatın sistemli olarak öğretilmesi veya bir olaydan çıkarılacak sonuç yani ibret veya ihtar mahiyetinde cezalandırma.

   Kavramlar kafasını iyice bulanıklaştırıyordu. Neden burada olduğunu unutuyordu. Dağılıyordu dikkati. Kararlı olarak buraya gelen vücudu titremeye başladı. Bacakları titriyordu, kolları, bedeni. Bir adım attı geriye. Bir adım daha. Mutlak sondan uzaklaştı şimdilik. Gözünün karalığı gitti. Bir saniyelik kararlılıktı ona lazım olan. Olmadı. Geri çekildi.

   İlk kurbanımızdı o, ismi önemli değil. Sokakta gördüğünüz herhangi biri. Dışarıdan baktığınızda aslında diğerlerinden hiçbir farkı olmayan biri. Ama sadece biri. Herhangi biri.