Kökünü arayan çınar...

Bu hafta sonu köyümdeydim... Orda doğmadım, orda büyümedim, hatta 12 yaşıma kadar hiç görmediğim ama ilk gördüğüm andan itibaren içimde bir sıcaklığın oluştuğu köyümdeydim... Merak eden olur söyleyeyim; Sivas' ın Şarkışla ilçesinin Beyyurdu Köyü benim köyüm...

Ben Ankara' da doğdum; çocukluğum, ergenliğim, gençliğim Ankara' da geçti ve arzum bundan sonraki ömrümü de Ankara'da geçirmek üzerine.. Ama ben hiç bir zaman Ankaralı olmamışım bunu 12 yaşımda ilkkez köyüme gittiğimde anladım ve ondan sonra her gidişimde de pekiştirdim bu düşüncemi.. Çünkü babam babasından aldığı kültür ile beni yetiştirmiş, yani o toprakların kültürü ile... Tanrı ve halen büyük bir muallak olan eşim izin verirse ben de çocuğumu o kültür ile yetiştirmek arzusundayım..

Bu arzumun nedeni basit. Çünkü benim insanım sıcak kanlı, çünkü benim insanım çağdaş, çünkü benim insanım anadolu, çünkü benim insanım toprak kokusunda felsefe, çünkü benim insanım doğu kültüründe batı düşüncesi... Benim toprağım okuma yazmayı dahi bilmeyen filozofların mekanı, benim toprağım ozanlar diyarı, benim toprağım bir ağaç gibi tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşcesine.. Benim insanım selam alıp veren, sahte değil gözünün içiyle gülen, sevdimi alıp dağlara kaçıran, düştümü dağlar boyu sırtında taşıyan, ... benim insanı insanı seven!

Yabancı şehirlerde, kendine-kültürüne yabancılaşmış insanlarla savaşırcasına, kavga edercesine, yarışırcasına yaşarken unuttuk anadolu kimliğimizi, çığırından çıktık hırçınlığın, artık birbirimize düşman ve rakip olduk toplumca.. Nasıl ezerim başkalarını, nasıl arttırırım kazancımı diye düşündük durduk ve yıpratmaya, düşürmeye çalıştık birbirimizi ve hırslarla başkalarını değil kendimizi yıprattık.. Bende yıpratıyorum kimi zaman kendimi ve çevremi ve tekrar hatırlayabilmek için insanlığımı ve kültürümü sığınıyorum toprağıma kökenime...

Ne zaman nefret etmeye başlasam insanlardan, o zaman tekrar hümanist olabilmek için giderim güzel insanların diyarına. O zaman ki görünce Anadolu insanını lanetim insanlığa olmaktan çıkıp onları bu hale getiren sisteme döner. Çünkü aynı insanlardı, aynı genlerdi belki bir kaç belki bir kaç yüz kilometre ötede insanlığın en yüksek değerleriyle yaşayanlar...

Evet insan boş bir levha olarak dünyaya geliyordu ve bizler toplumlar şekillendiriyorduk o levhaları. Kimi zaman bir bilim adamı yaptık o boş levhaları, kimi zaman bir sanatçı, kimi zaman da bir terörist veya bir diktatör... Ama kimse salt kendi tercihiyle olmadı ne oldu ise. Olumlu veya olumsuz. Bizlerde vardık şekillendirenler arasında toplumun her üyesini...

Ben insanın dünyaya iki önemli mirasının olacağı düşüncesindeyim, birincisi düzgün ve olumlu üretken bir sürecin ardında düzgün anılan bir isim ve iyi yetiştirilen bir evlat... Ben bu iki mirası sağlamak için de besinimi köklerimden alacağım, anadoludan, köyümden