Koltuk komşum..

Yolunu gözlerken gidenin, yollar delip geçerdi dağları..

Uçsuz bucaksız, kilometrelerce öteden yalnızlık senfonisinin tınısı gelirdi kulaklarına..

Sebebini bilmediği ya da bilmek istemediği olgular.. Yüreğini kanırtırcasına saplanır ok gibi sözler.. Limitli aşktır yaşanan..

Hep sınırları vardır.. Öteki olmaktır senin yerin..

Çekip giderken o, sen sessizce akıtırsın gözyaşlarını içine.. Sessiz çığlığın bastırır içindeki öfkeyi..

Susarsın, için için kanarsın.. Yara açılır yüreğinin derinliklerinde.. Sonra karar verirsin kendi kendine..

Gitmeliyim buralardan diye.. Çok uzaklara.. Adını duyamayacağım , onu hatırlamayacağım bir yerlere.. Atlarsın o aşılmaz sandığın eşikten bir anda..

Acıların uzakta kalmıştır artık.. Bindiğin otobüsün seni nereye götüreceğini bilmemenin verdiği mutlulukla merakla , buğulu camdan izlersin etrafı.. Yanında ki yolcunun sana bakan meraklı gözlerini tebessümle karşılarsın.. Kulağındaki müzik uzaklaştırır seni her şeyden.. Kısa mıdır uzun mudur yolculuğun bilemezsin.. Tek gidiştir biletin..

Gidemem dediğin şehrinden, uzaklaşamam dediğin anılarından bir anda kopmuşundur işte.. Büyük başarı öyküsü diye anlatılacaktır arkadaşların arasında.. Mola yerine geldiğin de utanarak da olsa neredeyiz diye sorarsın.. Aldığın cevap rahatlatır seni..

Az kalmıştır meçhul yere.. Umut çiçekleri bezemiştir her yanını.. Artık değil hüzün çiçeklerini sadece onalrı sulayacağını bilebilmenin rahatlıyla alırsın koltukta ki yerini.. Yanında ki koltuk boştur.. Gelmemiştir henüz demin ki gözgöze gelip gülümsediğin adını bilmediğin koltuk komşun.. Muavini uyarırsın sorumlu yolcu edasıyla.. O da "sizin yanınız hep boştu" dediğin de silkinirsin.. Hayaldi gördüğüm demeye diliniz , usunuz varmaz..

Yaklaşmışındır artık meçhul şehirine.. İnsanlar aceleyle bagaj fişlerini hazırlarken, fark edersin ki üzerinde bir mont, bir kot ve kazak dışında hiçbir şeyin yoktur..İşte özgürüm dersin.. Tek başınayım, ne anılarım, ne hüzünlerim, ne sevinçlerim var yanımda..

Sadece kulaklığımda ki müziğim bir de adını bilmediğim hatta var olduğuna bile emin olamadığım koltuk komşum.. Otobüs garaja girdiğin de insanların el sallayan mutlu bekleyişlerini gördüğünde garip bir his kaplar içini.. Gülümsersin.. Sessizce inip otobüsünden son bir kez bakıp boş olduğuna inanamadığın koltuk komşunun koltuğuna usulca uzaklaşırsın gecenin karanlığın da...