KÖMÜR GÖZLÜ

    Evim sokağın köşesini görüyordu.Teyzemle beraber yaşıyordum.Bir çok hastalıkla başetmek zorunda kalan teyzem, zamanının büyük bölümünü evde kitap okuyarak geçirirdi.Evin köşesini gören koltukta oturur,gözlerini dinlendirmek için; çayını eline alır dışardaki insanları izlerdi.

  Eve geldiğimde, nasıl zaman geçirdiğimizi anlatırdık birbirimize.Teyzem okuduğu kitabı veya köşesinde insanları izlediklerinden kendine göre hikayeler anlatırdı. Bazen güler, bazen üzülürdük.Hayaller kurardık birlikte.Büyük bir kalbi vardı teyzemin Hayal dünyası genişti.Komikliklerine katılarak gülerdik saatlerce.Sevmediği insan nerdeyse hiç yoktu.Herkesi sever kuçak açardı.

  Yaşamaktan keyif alırdı.Havaların ısınmasıyla yeniden doğduğunu söylerdi.Ağrıları hafifler yüzünde güller açardı.İçine işerdi o kömür gözler insanın.İşten dönmek için adeta saat sayardım.Teyzemin varlığı evimi o kadar doldurmuştu ki;evde olmadığı zamanlar sıkıntıdan patlar eve sığamaz olurdum.

Yazın teyzemin olmadığı zamanlarda yüzümü asar, onun koltuğuna oturur, sokağın köşesini dönmesini

dört gözle beklerdim.Aramızda espri yapardık.Siraye kışın ev kuşu, yazın sokak kuşu.Kış mevsimini sevmezdim.Teyzemin artan ağrıları yüzünden.Öte yandan için için de sevinirdim, her eve geldiğim de onu evde bulduğum için.Aramızdaki ilişki özeldi.Yakın iki arkadaştık sanki.Yavaş, yavaş havalar soğumaya  başlamıştı artık.Koltuğumu köşemi özledim kızım demişti.2 aydır uzaktaydı evden.O gün: bugün kendimi iyi hissetmiyorum dedi..Hafta sonu güzel bir kahvaltı edecektik birlikte.Baktım çay bitmiş evde.Ben çıkayım biraz, belki hava alırsam iyi gelir çoktandır da bizim bakkal Şükrü'yü görmedim dedi.

İyi değilsen ben giderim desem de dinletemedim.Eve geldiğinde yorgun görünüyordu.Hadi çayımızı yapta sıcacık içelim, içimiz ısınsın dedi.Neşesini eksik etmedi kahvaltı boyunca.O gün hafta sonu olmasına rağmen mesaiye gitmem gerekiyordu.5 gibi gelecektim eve.

İşim eve yakın sayılırdı.Yürüyerek 30 dk da giderdim.Pek tadım yoktu bugün.Evin Sultan'ı iyi değilse ben de iyi hissetmezdim kendimi.Yapmam gerekenleri işte, hızlıca yoluna koydum.Eve erken gidip teyzeme hünkar beğendi yapayım diye geçirdim içimden.Yanına güzel bir çorba ve salata.

Alış verişimi yaptım eve girdiğim de ilk işim:Siraye nasıl bugün diye sormak olurdu?Ses veren olması.Bazen kitap okurken uykuya dalar oturduğu yerde uyurdu.Yanına gittim.Sessizce üstüne bir şal örttüm.Yemeği hazırlayana kadar uyusun dedim.Bir güzel yemekleri hazırladım.Sofrayı kurdum.Bugün demek çok yorgun, geldiğimi de duymadı.Nasıl sevinicek şimdi sofraya diye geçti aklımdan.

Teyze.. teyze diye seslendim.Bazen ağır uykuya dalmışlığı vardı böyle.Bırakırsam gece uyuyamayacak diye düşünerek koluna dokundum.Yanıt vermeyince  sarsarak uyandırmaya çalıştım çığlık atarak.Evet evimin neşesi, evimin büyüğü gözlerini açmadı.Çok kereler aklımdan geçen bir gün: teyzemi kaybedersem diye düşündüğüm şey gerçek olmuştu.Sanki içim bomboş duygularımı kaybetmıştim.Büyük bir acıyla dolmuştu kalbim.Nasıl dolardı bu boşluk.Aylarca hiç bir şey hissetmeden evden işe gittim sadece.Hislerimi kaybetmiştim.

İşten eve gelirken bir yağmur başladı.Göz gözü görmüyor.Yemek ihtiyaçlarımı aldım.Elimde poşet koştururken tam bizim evin köşesine gelmiştim ki! simsiyah kömür gözlü, yağmurdan ıslanmış bir kedi çıktı karşıma.Kalbimin yumuşadığını hissettim onu gördüğüm an.Kucağıma alıp eve getirdim.Güzel bir battaniyeyi sardım ısıttım biraz kendine geldi.Yiyecek bir şeyler verdim.Sanki yüzyıl o köşedeki teyzemin koltuğu onunmuşcasına yattı o koltuğa.

Hüngür hüngür ağlamaya başladım.İsmini Sabır koydum.Artık köşedeki koltuk ona ait.Eve daha neşeli ve heyecanla geliyorum ait.

Y