Konak

Osman, Muhittin’den  geceyi bitirmesini bekliyordu. “Ya ğardaşluğum, işte bele. O gece Bayburt’un soğağlarını dolaştım durdum.Sonunda Tacettin Beg’in kapısı çaldım. Beni ğapıda görünce,”Ola Möhett kötü bir şey yoğtur inşallah,. diye hoş ğarşıladı.” Sonra hastaneye koşuşunu, Tacettin Bey’in doktoru buluşunu bir bir anlattı.

“Ğonşular, bu Tacettin Beg’i köve geldügünde ğoş tutağ.Tarlalarında onun istedügü gibi çalışağ.Bağ görirsiz zor günümüzde gece demeden onun ğapısını çalıruğ.” Konakta bulunan herkes baş salladılar evet anlamında. O yaşadıklarını sıraladı durdu.

Muhittin, “Tacettin Beg, gidek hele bi bağağ.” diretmesine: ”Muhittin, sen merak etme doktor doğum doktoru, ayrıca arkadaşım; biz olsak da olmasak da o iyisini yapar.” diyerek rahatlattı Muhittin’i.”Hele biraz uyu, kahvaltımızı yapar sabah birlikte gideriz.” sözlerine evet dedi Muhittin. “İşte bi de burnu böyük, kövli ğısmını sevmir deyirler.” Kara çalmalarına içten içe karşı durdu. Sonra, “Ola oğlum o da insan, eksügü olmaz mı!” sözleriyle kendisini sahiplenen Tacettin Bey’i övdü durdu odadakilere.

Muhittin oturduğu yerin rahatlığını duymaya başlamıştı.Gözleri kapanıyordu.Tacettin Bey evden ayrılırken konuk odasının hazırlanmasını söylemişti.Eşi ses çıkarmadan konuk için odayı hazırladı.Tacettin Bey’in öyle bir dediği iki olmazdı evde.O okumuş, toprak sahibiydi ama köylülerini de hoş tutmasını bilirdi.Hanımın yakınmalarına, “Onlar sayesinde bu duruma geldim.Onların bende hakkı var, benim yaptığım ne ki...” diye sıralayınca eşi sus pus olurdu.

Muhittin derin uykulardaydı. Saat ona geliyordu.Tacettin Bey,”Muhittin kalk, iyi haberlerim var diye seslendi. Muhittin uykulu gözlerini ovuşturarak,”Ğeyürdür Tacettin Beg!”  sözleriyle sevinçli haberi duymak isteğini duyurdu.”Ne olacak, aslan gibi bir oğlun olmuş.” Muhittin ağlamaklı oldu birden.”Senin gece vağti yaptuğların, eyliklerin hağgını ödiyemezük Tacettin Beg!” tümcesinde duyduğu mutluluk vardı. “Siz de benim için yoruluyorsunuz,sizin yaptığınız yanında benimki az kalır.” diyerek gönlünü aldı Muhittin’in.

Konaktakiler Muhittin’den işin sonunu öğrendiklerinde Tacettin Bey için yapmayacakları hiçbir şey olamazdı.Çaylar bitmeden Neşet de gelmişti.Yaşar Neşet’in de çayını verip,”Ğoş geldin ağabegi.” diye karşıladı.Muhittin yerinden kalkıp Neşet’in boynuna sarıldı.”Senden Allah razı olsun.” dedi. “Muhitt,in ağabegi biz ğonşiyuğ, birbirimize her zaman lazumuğ.” deyince İlyas’ın konağı şenlendi.