korede ne işimiz vardı?

İkinci dünya savaşında Türkiye Cumhuriyeti tarafsız kalacağını beyan etmiş, ancak savaşın sonlarında yenilmesi kesin olan tarafa savaş açma inceliğini göstermişti. Savaşın galipleri Yalta’da paylaşım planı yaparken SSCB lideri Stalin,

-Bundan sonra Boğazların savunmasını Türkiye’yle birlikte yapmak için üs istediğini belirtmiş, ayrıca Türk-Rus sınırının yeniden çizilmesini dile getirmiş, ABD ve İngiltere bunu onaylamıştı. Bunun üzerine SSCB Türkiye’ye bir nota vermişti. Türkiye Cumhuriyeti buna şiddetle karşı çıkmıştı, artık her an bir Rus saldırısı bekleniyor, nasıl karşı konulabileceği kara kara düşünülüyordu.

O sırada Birleşmiş Milletler yeni kurulmuş, Sovyet yayılmacılığına karşı Nato oluşturulmuştu. Türkiye bu örgüte girmek istiyor ancak yenmesine karar verilmiş kuzu gibi yalnız bırakılıyordu. Kore’de savaş çıkınca BM üyelerine yardım çağrısında bulunulmuştu. Bu arada bizde 1950 seçimleri olmuş, iktidar el değiştirmişti fakat sorun devam ediyordu. Demokrat parti yönetimi yardım çağrısına olumlu cevap vermiş, bu yardımın nasıl olması gerektiği bakanlar kurulunda tartışılmıştı. Meclis tatile girdikten on bir gün sonra bir ABD senatörü hükümeti ziyaret ederek eğer asker yardımında bulunulursa Nato’ya alınma sözü verince 4.500 asker için söz verilmişti.

1924 Anayasasına göre savaşa karar verme meclisin göreviydi fakat o zaman görülen bir savaşa değil, terörü önlemek olarak görüldüğünden konu ancak meclis açıldıktan sonra gündeme gelmişti. Hazırlıklar başlayınca Ankarada Tuğgeneral Tahsin Yazıcı komutasında 259 subay,395 ast subay,4414 erbaş ve er,18 askeri memur, dört sivil memur tamamen gönüllülük esasına göre toplanmıştı. Ankara’dan trenle İskenderun’a taşındılar. Askerlerimizden önce İskenderun’a gidip bilgi toplayan birkaç kişi gözaltına alınırlar, bunların içinde Aziz Nesin de vardır.

Askerlerimiz buradan 17 Eylül 1950 günü üç gemiyle, malzemelerle birlikte beş gemiye bindirilip, Süveyş kanalı ve Kızıldeniz yoluyla eğitim yaparak yol aldılar. Yirmi bir gün süren yolculuk sonunda Pusan limanında karaya çıktılar. Askerlerimizin elindeki Kırıkkale tüfekler ABD malı M1 tüfeklerle değiştirildi. Önce teröristleri temizleyerek işe başlayan askerlerimiz 21 Kasım günü Kunuri’ye geldiler. ABD 9, kolordusunun sağ kanadına yerleştiler. Gece Kuzey Kore birliklerine yardıma gelen Çin birlikleri cephe gerisine sızarak ABD birlikleriyle bağı kestiler. Bunu fark eden ABD birlikleri geri çekilmeye başlayınca etrafları çevrilen Türk birlikleri muhteşem bir savunma savaşı verdiler. Süngü hücumlarıyla Çinlileri şaşırttılar ancak kalabalık düşman bitecek gibi değildi. Küçük birlikler halinde çemberden çıkarak kurtuldular. ABD ve Türk gazeteciler vasıtasıyla bu kahramanlıklar bütün dünyaya duyuruldu.

Barış anlaşması yapılana kadar 15.000 kadar Türk askeri Kore’de görev yaptı. Çoğu Kunuri savaşında olmak üzere 721 şehit,175 kayıp,234 esir,2147 yaralı yani % 22 zayiatla ABD den sonra en fazla kayıp veren ülke olduk. Türkiye Cumhuriyeti Nato’ya alındı ve Sovyetlere karşı ilk cephe olacak şekilde yığınak yapıldı. Olası işgale uğrayacak ilk ülke olmamız dolayısıyla birçok kötü operasyona sahne olduk.

Bu askerlerimizin Kore’ye gönderilmesi o günün şartlarında halk, basın ve siyasilerimiz olarak milli bir anlaşmayla olmuştur. Sadece muhalefet lideri İsmet İnönü, bize de sorulsaydı, fikrimiz alınsa iyi olurdu demiştir. Her yerde her gittikleri yerlerde heyecanla toplanan halkın sevinç gösterileri ile karşılayıp, uğurlamışlardır. Türkiye Cumhuriyeti saldırıya uğrayan BM üyesi bir ülkeye yardım için asker göndererek bir gün kendisi işgale uğrarsa yardım bekleme gerçeğine yatırım yapmıştı. Kötü düşmanına karşı güçlü bir müttefik kazanmıştı. Otuz yıldır savaşmayan Mehmetçik nasıl bir madene sahip olduğunu göstermişti. Kore’de bulunan şehitliğimiz oradan Türklerin geçtiğinin göstergesi olan anıtlardır.  Gönüllü olarak savaşmaya giden bu yiğitler bizden sadece ilgi bekliyorlar.

KORE MARŞI

Devletle milletle birdir oyumuz

Cihanla savaştı şanlı soyumuz

Güneye, kuzeye, doğuya, batıya

Kore’ ye uzandı sınır boyumuz

Savaşmak Türklerin canına minnet,

Eskiden Türkümüz ah o Yemen’di

Bu günde Kore’ye attık kementi

Türklüğün verdiği şanlı kararı

Moskof’tan gayri herkes beğendi

                      Nezihe Aral