Köşedeki Kitapçı

Sen hiçbir şeye inanmıyorsun 

Ne Tanrıya ne de kinetik enerjili mühimmatların bir çocuğun bedenini delip geçeceğine 

Sen yalnızca gökyüzüne ve o hayranlıkla baktığın kuşlara inanıyorsun 

İnanmıyorsun Prag'da baharın geleceğine 

Bizim ultra post modern alışkanlıklarımıza aldırmıyorsun 

Yok üfe oranıymış, vergi kanunlarıymış 

Ara sokakta ayaklarının dibine enstrümanını koymuş müzisyen 

Müziklere bile inanmıyorsun kuğuya ve arı şahinlerine inandığın kadar 

Kendine hep şehrin deniz kenarı yerlerini ayırıyorsun 

Senin geniş bulvarların, Chanel'in kapağından fırlama ışıltılı caddelerin

Beni ise annesi tarafından dilendirilmiş çocuklar gibi 

Hep köşedeki mavi kapılı apartmanın yanında duran kitapçıya bırakıyorsun 

Önümde kocaman bir ayakkabı sandığı 

Ellerim ayakkabı boyası ağzım bayat simit ya boynum 

Boynum hiç kapağı açılmamış bir kitap gibi koktuğu için mi sevmiyorsun beni 

Yazan: Emre Erden