- Kategori
- Şiir
Koşulsuz

Diyelim;
Doğmadı güneş bu sabah
Ve her sabah.
Ay batmadı, yıldızlar kaybolmadı.
Çiçekler tomurcukta,
karıncalar yuvasında,
su,
pınarında kaldı,
Akmadı nehir.
Diyelim;
karanlık;
rengimiz, günümüz oldu.
Kaybettik renkleri,
beyaz;
kendini sakladı.
Kuşlar yumurtada,
Çimenler;
köklerinde kaldı.
Ayın şavkında,
oynaşmadı yakamoz.
Dağların doruğunda
Açmadı mor menekşe.
Çıkmadı nefesimiz
boğazımızdan,
söylenmedi bütün sözler.
Diyeceğimiz söz,
dağarcığımızda
asılı kaldı.
Ne çok, ne çok...
Ah! ne çok,
Neden var…
Nedenimiz var,
birbirimizi sevmeye…
Koşulsuz.