Köyden Mektup

Köyümüzün şehirlerden farkı yok
Laf ekip laf biçiyoruz arkıdeş.
Dağdan gelen kaynağımın arkı yok
Hazır sudan içiyoruz arkıdeş.

Traktörü çektik gari kızağa
Tavşan, tazı çoktan gitti uzağa
Kala kala elde kaldı tosbağa
Sanma işten kaçıyoruz arkıdeş.

Kim demiş ki köylü kızgın, köylü küs
Tarlalar gen, atlar yılkı, köy lüküs
Hanımların derdi günü bi süs püs
Paramız çok saçıyoruz arkıdeş.

Pirincimiz gelir uzak Asya’dan
Buğdayımız Ukrayna’dan, Rusya’dan
Bonfilemiz Sırp kasaptan, Mösyö’den
Tercih bizim seçiyoruz arkıdeş.

Zamanında yapmışız biz hatayı
Fasulyeyi, mercimeği, buğdayı
Arpa, nohut… bunlar işin detayı
İthal edip geçiyoruz arkıdeş.

Faslı şeker Seylan çayın kanına
Ceviz, fıstık can verirken canına
Amerikan bademinin yanına
Bir de cola açıyoruz arkıdeş.

Romanya’dan sığırımız geldikçe
Samanı da Bulgarlardan oldukça
ABD’den her yıl pamuk aldıkça
Mutluluktan uçuyoruz arkıdeş.

Az mı çekti şu ülkenin bütünü?
Belçika’dan, Almanya’dan tütünü
Var mı, deyip bizden daha üstünü?
Keyfederek içiyoruz arkıdeş

Ayçiçeği, kabak soğan, patates
Enginarla zaman zaman domates
Marul, biber, kavun, karpuz… yeter, pes!
Deme sakın göçüyoruz arkıdeş.
…
Mazot, gübre, tohum, ilaç derdi yok
Sünesi yok, afeti yok, kurdu yok
Yıllar geçti kırkyılların ardı yok
Kendimize acıyoruz arkıdeş!
…
Üstündeki işi baştan savarsa
Öksüz kalır vatan denen şu arsa
Biz de aynen sizin gibi ne varsa
Yiyip içip saçıyoruz arkıdeş!

12.01.2018
Salih ERDEM